Θεραπεία αστάθειας ώμου σε ηλικιωμένο ασθενή. Αρθροσκοπική μέθοδος Trillat, ανακατασκευή άνω θυλάκου με χρήση του δικεφάλου μυός και hill-sachs οστική μεταμόσχευση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η υποτροπιάζουσα πρόσθια αστάθεια του ώμου είναι σχετικά σπάνια στους ηλικιωμένους ασθενείς χωρίς να περιγράφεται καθολικά αποδεκτή μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης. ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιάσουμε τη τεχνική αντιμετώπισης υποτροπιαζόντων εξαρθρημάτων και ρήξης του υπερακανθίου μυός σε ηλικιωμένο ασθενή. ΜΕΘΟΔΟΣ: Θήλυ ασθενής, 70 ετών, με πρώιμη άνοια, προσήλθε με αδυναμία ΔΕ ώμου και έξι επεισόδια πρόσθιου εξαρθρήματος, εκ των οποίων τα τέσσερα προκλήθηκαν σε ένα μήνα. Η κλινική και απεικονιστική εξέταση, αποκάλυψαν μεγάλη ρήξη του υπερακανθίου και σημαντική βλάβη Hill-Sachs (μήκος 2.88cm, πλάτος 1.12cm, ύψος 1cm) χωρίς οστικό έλλειμμα της ωμογλήνης. Το παθητικό ROM ήταν φυσιολογικό αλλά με αίσθημα αστάθειας μετά τις 100° πρόσθιας κάμψης. Το ενεργητικό ROM ήταν 100° πρόσθια κάμψη, 60° έξω στροφή και έσω στροφή στο ύψος του Ο3. Τα λειτουργικά scores ήταν ASES 32, SST 1, SSV 10% και Constant score 25. Κατά την αρχική αρθροσκόπηση, ο υπoπλάτιος ήταν ανέπαφος. Πραγματοποιήθηκε μερική οστεοτομία της κορακοειδούς ώστε να πλησιάσει την ωμογλήνη και να λειτουργήσει ως πρόσθιο δυναμικό «τοίχωμα» (Trillat). Η σταθεροποίηση πραγματοποιήθηκε με ένα cortical button στην πρόσθια επιφάνεια της κορακοειδούς και ένα στην οπίσθια επιφάνεια της ωμογλήνης. Η βλάβη Hill-Sachs διορθώθηκε με τοποθέτηση οστικών μοσχευμάτων από το λαγόνιο οστό με τη χρήση OATS. Τέλος, η ρήξη του στροφικού πετάλου αποκαταστάθηκε με την ανακατασκευή του άνω θυλάκου με τη χρήση του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οκτώ μήνες μετά το χειρουργείο, το εύρος κίνησης είναι 170° πρόσθια κάμψη, 70° έξω στροφή και έσω στροφή στο ύψος του Ο3 χωρίς άλλα επεισόδια εξαρθρημάτων. Το SSV είναι 90%, το ASES 75 και το VAS score 0/10. Η ασθενής έχει επιστρέψει στις καθημερινές της δραστηριότητες λαμβάνοντας υπόψιν την άνοια από την οποία πάσχει. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η προσέγγιση μας θα μπορούσε να αποτελέσει μια προσέγγιση αποκατάστασης της αστάθειας του ώμου σε ηλικιωμένους ασθενείς καθώς και μια εναλλακτική επιλογή έναντι της αρθροπλαστικής ώμου.