Ορθοπαιδικές εκδηλώσεις στην αρθρογρύπωση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η αρθρογρύπωση χαρακτηρίζεται από μία ομάδα ποικίλων κλινικών εκδηλώσεων στις οποίες περιλαμβάνονται η μειωμένη ενδομήτρια κινητικότητα κατά την κύηση, η συγγενής δυσκαμψία των αρθρώσεων και η μυική αδυναμία. Είναι μια σπάνια νόσος και εμφανίζεται 1 στις 3000 γεννήσεις. Κληρονομικότητα εμφανίζεται κυρίως στην περιφερικού τύπου Ι αρθρογρύπωση. Οι πιο συχνές ορθοπαιδικές εκδηλώσεις της αρθρογρύπωσης είναι το τερατολογικό εξάρθημα ή υπεξάρθημα των ισχίων, εξάρθημα ή σύγκαμψη των γονάτων, ραιβοϊπποποδία, κάθετος αστράγαλος, νευρομυϊκή σκολίωση και τέλος διάφορες διαταραχές από τα άνω άκρα. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην κλινική μας αντιμετωπίσαμε την τελευταία δεκαετία 12 παιδιά με αρθρογρύπωση και εκδηλώσεις στα κάτω άκρα. Αντιμετωπίσαμε χειρουργικά 7 εξαρθήματα ισχίων με οστεοτομίες λεκάνης τύπου Salter καθώς και υποτροχαντήριες οστεοτομίες ραιβόιτητας και στροφής. Επίσης 6 ραιβοιπποποδίες με παρεμβάσεις μαλακών μορίων ή και αστραγαλεκτομή. Τέλος 3 συγκάμψεις γόνατος αντιμετωπίστηκαν με επιμύκηνση των hamstrings ενώ σε ένα περιστατικό έγινε και οπίσθια θυλακοτομή. Έγινε μέτρηση της λειτουργικής αποκατάστασης με βάση το SF-36 score, καταγράφηκαν οι επιπλοκές καθώς και οι υποτροπές. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στα 10 περιστατικά είχαμε πλήρη λειτουργική αποκατάσταση στα 9 παιδιά ενώ μερική στα 3. Επίσης 2 ασθενείς με εξάρθημα ισχίου εμφάνισαν υποτροπή και ξαναχειρουργήθηκαν. Τέλος μικρότερες επιπλοκές κυρίως σε θέματα με την επούλωση του τραύματος είχαμε στα παιδία με ραιβοιπποοδία όπου 3 ασθενείς είχαν καθυστερημένη επούλωση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα περιστατικά με αρθρογρύπωση απαιτούν σωστό προεγχειρητικό σχεδιασμό καθώς μπορεί να χρειαστεί παρέμβαση σε πολλές αρθρώσεις με μεγάλες παραμορφώσεις. Επίσης η χειρουργική παρέμβαση είναι απαιτητική και τα ποσοστά υποτροπής είναι αυξημένα. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει ενημέρωση των γονιών για πιθανές νέες παρεμβάσεις στο μέλλον ή αποδοχή ενός μη επιθυμητού αποτελέσματος.