Χειρουργική απελευθέρωση του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος των εκτεινόντων σε εμμένουσα τενοντοελυτρίτιδα deQuervain: Χειρουργικά ευρήματα και λειτουργική αξιολόγηση του μετεγχειρητικού αποτελέσματος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η νόσος του deQuervain οφείλεται σε πάχυνση ελύτρου του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος των εκτεινόντων, λόγω ενδοτοιχωματικής εναπόθεσης βλεννοπολυσακχαριτών. Απαντάται συχνότερα σε γυναίκες 30-50 ετών, στο επικρατές άκρο, συνέπεια υπερχρήσης. Η συντηρητική θεραπεία παρουσιάζει υψηλά ποσοστά υποτροπής. Επίμονη συμπτωματολογία αντιμετωπίζεται χειρουργικά. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μεταξύ 2005και 2018, 249 ασθενείς μέσης ηλικίας 47.5 ετών(7% άνδρες μ.ο 42,5 ετών - 93% γυναίκες μ.ο 48.3 ετών) υποβλήθηκαν σε χειρουργική διάνοιξη του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος. Όλοι ήταν συμπτωματικοί για τουλάχιστον 3 μήνες, μετά από ναρθηκοποίηση, τροποποίηση δραστηριοτήτων, αντιφλεγμονώδη, τοπική έγχυση κορτικοστεροειδούς. Προεγχειρητικά πραγματοποιήθηκε στην πλειονότητα ακτινογραφία πηχεοκαρπικής. Στους 213 η επέμβαση (επιμήκης ή κάθετη τομή 2-3 εκατοστών επί του διαμερίσματος σε απόσταση 1 εκ. από τη στυλοειδή απόφυση κερκίδας) έγινε με τοπική αναισθησία και σε 36 με μασχαλιαίο μπλοκ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η μέση διάρκεια επέμβασης ήταν 15.5 λεπτά.Χειρουργήθηκαν 151 δεξιά και 98 αριστερά χέρια, εκ των οποίων 75% επικρατή. Σε 172 ασθενείς βρέθηκε πλήρης ή μερική διαφραγματοποίηση ελύτρου του διαμερίσματος (69% τύποι ΙΙ/ΙΙΙ κατά Hiranuma), ενώ σε 8 ασθενείς δεν ανευρέθη ο βραχύς εκτείνων τον αντίχειρα (3.2% τύπος IVκατά Hiranuma). Σε όλους εντοπίστηκαν τουλάχιστον 2 δέσμες στο μακρό απαγωγό του αντίχειρα. 32 ασθενείς (12.9%) χειρουργήθηκαν ταυτόχρονα για σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα ή εκτινασσόμενο δάκτυλο και σε 10(4%)ανευρέθη γάγγλιο εντός του παχυσμένου τενόντιου ελύτρου. Ο μέσος χρόνος πλήρους ύφεσης των συμπτωμάτων μετεγχειρητικά υπολογίστηκε στις 44.7 ημέρες και ορίστηκε ωςoχρόνος αρνητικοποίησης δοκιμασιών Finkelstein και Eichoff και πόνου στην οπτική αναλογική κλίμακα (VAS) <1.Επιπλοκές, όπως υπεξάρθρημα των τενόντων, παροδική παραισθησία του επιπολής κλάδου του κερκιδικού ή υποτροπή παρατηρήθηκαν σε 15 περιπτώσεις (6%). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η χειρουργική θεραπεία της νόσου de Quervain, μετά από αναποτελεσματική συντηρητική διαχείριση, οδηγεί σε ικανοποιητικά αποτελέσματα με ταχεία εξάλειψη του πόνου και λειτουργική επάνοδο, αρκεί να αναγνωρίζονται διεγχειρητικά οι ανατομικές παραλλαγές του 1ου ραχιαίου διαμερίσματος.