Εισαγωγή – Σκοπός της μελέτης: Η νόσος Castleman (CD) είναι μία ασυνήθης λεμφοϋπερπλαστική διαταραχή, με 2 κλινικούς υποτύπους (το μονήρη και τον πολυεστιακό), η οποία συχνά εντοπίζεται στο μεσοθωράκιο. Παρόλο που δε θεωρείται νεοπλασματική νόσος, σπανίωςσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης διαχύτου λεμφώματος από μεγάλα κύτταρα (DLBCL). Υλικό και Μέθοδοι: Παρουσιάζουμε την περίπτωση ενός άνδρα 82 ετών με γνωστή προ 9 ετών CD πλασματοκυτταρικού τύπου, ο οποίος αυτά τα χρόνια είχε παρακολούθηση χωρίς οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή. Ο ασθενής προσήλθε στο νοσοκομείο μας λόγω αμφοτερόπλευρης διόγκωσης τραχηλικών λεμφαδένων. Από την εξέταση ενός λεμφαδένα, παρατηρήσαμε ένα μέρος του λεμφαδένα με ιστολογική εικόνα CD πλασματοκυτταρικού τύπου και ένα μέρος με διάχυτη διήθηση από μεγάλα λεμφοειδή κύτταρα, για τα οποία ο ανοσοϊστοχημικός έλεγχος έδειξε θετικότητα για LCA, CD20, CD79a, CD30 και κ ελαφρές αλύσους, ενώ ήταν αρνητικός για CD3, EMA, CKAE1/AE3, CD10, EBV-LMP, λ ελαφρές αλύσους και ALK. Τα ευρήματα αυτά ήταν συμβατά με DLBCL, το οποίο αναπτύχθηκε σε έδαφος CD πλασματοκυτταρικού τύπου. Ο ασθενής έλαβε θεραπεία με R-CHOP και 4 μήνες μετά είναι σε καλή κατάσταση. Αποτελέσματα - Συμπεράσματα: Ασθενείς με CD χρειάζονται μακροχρόνια παρακολούθηση γιατί σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθεί λέμφωμα για το οποίο θα απαιτηθεί θεραπευτική αγωγή που είναι σημαντική για την πρόγνωση και επιβίωση του ασθενούς.

Abstract ID
eP208

Συγγραφέας