ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΠΡΩΙΜΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΤΡΙΠΛΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΑΣΤΟΥ

Εισαγωγή: Η εισαγωγή του pembrolizumab στην περιεγχειρητική θεραπεία ασθενών με τριπλά αρνητικό καρκίνο μαστού (TNBC) πρώιμου σταδίου άλλαξε την πρόγνωσή επιτυγχάνοντας σημαντικό ποσοστό παθολογοανατομικής πλήρους ανταπόκρισης (pathCR). Ωστόσο, ανεπιθύμητες ενέργειες σχετιζόμενες με ανοσοθεραπεία (irAEs) μπορεί να εμφανιστούν επηρεάζοντας ένα ευρύ φάσμα οργάνων. Η συχνότητα ποικίλλει ανάλογα με τους παράγοντες που χρησιμοποιούνται, τον χρόνο έκθεσης αλλά και εγγενείς παράγοντες κινδύνου του ασθενούς.

Μέθοδοι: Ασθενείς με πρώιμου σταδίου ΤΝΒC παραπέμφθηκαν για θεραπεία στην κλινική μας. Καταγράφηκαν ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά, ιατρικό ιστορικό, ιστολογικά ευρήματα, καθώς επίσης και παράμετροι σχετιζόμενοι με τη θεραπεία.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η καταγραφή του επιπολασμού και της σοβαρότητας των irAEs σε ασθενείς με TNBC πρώιμου σταδίου.

Αποτελέσματα : Η παρούσα μελέτη συμπεριέλαβε 36 γυναίκες μέσης ηλικίας 56 ετών (25-85) με διάγνωση TNBC πρώιμου σταδίου. Η πλειονότητά τους (N=31) είχε διηθητικό καρκίνωμα των πόρων του μαστού. Το 56% των ασθενών (N=20) ανέπτυξαν τουλάχιστον ένα irAE με τις ενδοκρινοπάθειες - διαταραχές θυρεοειδούς να εμφανίζονται στο 42% των συμμετεχόντων (N=15) [73% (N=11) ως νέο συμβάν, 27% (Ν=4) απορρύθμιση]. Παρατηρήθηκε υψηλό ποσοστό σπάνιων και σοβαρών irAEs (ινομυαλγία, τρανσαμινασαιμία, αυτοάνοση παγκρεατίτιδα, άνοση θρομβοπενία, έξαρση ρευματοειδούς αρθρίτιδας, πολυνευροπάθεια και πνευμονίτιδα). Το 80% των ασθενών που εμφάνισαν irAE απέκτησαν μόνιμη βλάβη (N=16). Τα irAE οδήγησαν σε αναβολή θεραπείας στο 28%, αναβολή ανοσοθεραπείας στο 53%, ενώ οριστική διακοπή του pembrolizumab σημειώθηκε στο 22%. Το 28% των ασθενών (N=10) χρειάστηκαν μη προγραμματισμένη νοσηλεία. Η νόσος 3 ασθενών κρίθηκε ως μη χειρουργήσιμη και 1 γυναίκα απεβίωσε πριν την ολοκλήρωση της θεραπείας. Στο 41% ​​των περιπτώσεων επιτεύχθηκε pathCR.

Συμπεράσματα: Απαιτούνται εκτενέστερες μελέτες για τη διαμόρφωση εξατομικευμένων προγραμμάτων ανοσοθεραπείας προκειμένου να επιτευχθεί, εκτός από το εντυπωσιακό κλινικό όφελος, η αποφυγή σοβαρής τοξικότητας.