ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΟΡΧΕΟΣ ΚΑΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΛΛΕΙΨΗ G6PD- ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΠΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ

Εισαγωγή: Η έλλειψη του ενζύμου G6PD, κληρονομούμενη με υπολειπόμενο φυλοσύνδετο τρόπο, ανευρίσκεται σε 5 -7.5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Συγκεκριμένα φάρμακα που δύνανται να πυροδοτήσουν αιμολυτική κρίση, αντενδείκνυνται σε ασθενείς με έλλειψη G6PD.

Σκοπός: Ανεύρεση δεδομένων σχετικά με τη χορήγηση κυτταροτοξικής χημειοθεραπείας, σε ασθενείς με έλλειψη ενζύμου G6PD.

Μέθοδοι: Περιγραφή περιστατικού ασθενούς με μεταστατικό ορχεοκυτταρικό καρκίνωμα υπό χημειοθεραπεία με μπλεομυκίνη, ετοποσίδη και καρβοπλατίνα (BEP, bleomycin, etoposide, carboplatin) και ανασκόπηση σχετικής βιβλιογραφίας περιστατικών ασθενών με έλλειψη ενζύμου G6PD υπό χημειοθεραπεία.

Αποτελέσματα: Ο ασθενής μας ολοκλήρωσε χωρίς επιπλοκές την προβλεπόμενη χημειοθεραπευτική αγωγή με BΕP.

Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για τη χορήγηση χημειοθεραπείας σε ογκολογικούς ασθενείς με έλλειψη ενζύμου G6PD, εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις. Η χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα καθώς και το σχήμα BEP θεωρούνται ασφαλή, καθώς δεν καταγράφονται περιστατικά επιπλοκών σε ασθενείς με έλλειψη G6PD κατόπιν χορήγησής τους. Ωστόσο, ο κίνδυνος αιμολυτικής κρίσης, μπορεί να ελλοχεύει στα υποστηρικτικά φάρμακα, που χρησιμοποιούνται για την πρόληψη ή και την αντιμετώπιση των επιπλοκών των πλέον τοξικών χημειοθεραπευτικών σχημάτων. Φάρμακα όπως η ρασμπουρικάση, που χρησιμοποιείται στη θεραπεία του συνδρόμου λύσης όγκου, ή η διμεθινδένη, που χρησιμοποιείται ως προετοιμασία για προφύλαξη από αλλεργική αντίδρασης, αντενδείκνυνται σύμφωνα με τις επίσημες συστάσεις από τους αρμόδιους φορείς.

Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με έλλειψη ενζύμου G6PD δύνανται να λάβουν την ενδεικνυόμενη χημειοθεραπευτική αγωγή, ενώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και στην επιλογή της υποστηρικτικής αγωγής. Η συστηματική καταγραφή των ασθενών με με έλλειψη ενζύμου G6PD υπό χημειοθεραπεία, καθώς και των επιπλοκών από την υποστηρικτική αγωγή, δύναται να εμπλουτίσει το γνωσιακό υπόβαθρο των ογκολόγων, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η ασφαλής ογκολογική αντιμετώπιση των ασθενών αυτών.