Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Εισαγωγή: Η μουσικοθεραπεία εισήχθη στον τομέα της παρηγορητικής φροντίδας το 1978 από τους Munro και Mount, για την χαλάρωση και την ενθάρρυνση της έκφρασης δύσκολων συναισθημάτων.

Σκοπός: Η επίδραση της μουσικοθεραπείας στους ογκολογικούς ασθενείς.

Μέθοδοι: Η Μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι δευτερογενής καθώς αντλεί στοιχεία από έρευνές και μελέτες ειδικών. Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων PubMed με λέξεις κλειδιά: oncology patients effect music therapy απο το 1978 και εντεύθεν.

Αποτελέσματα: Η αρχική μελέτη 1978 για την μουσικοθεραπεία στην ανακουφιστική φροντίδα ασθενών αναφέρει βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Μετέπειτα μετα-αναλύσεις, κριτικές, πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση έχουν δείξει ότι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο με βραχυπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα όπως προαγωγή ευεξίας, διάθεση, χαλάρωση, μείωση άγχους, κατάθλιψης, κόπωσης, πόνου με ευεργετική επίδραση στο καρδιακό ρυθμό, το ρυθμό αναπνοής, την αρτηριακή πίεση, την διευκόλυνση της επικοινωνίας σε ογκολογικούς ασθενείς, τους φροντιστές-συνοδούς, την ποιότητα ζωής. Σε γυναίκες με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου με καρκίνο του μαστού που υποβάλλονται σε θεραπεία ακτινοβολίας, χημειοθεραπεία μειώθηκε σημαντικά το άγχος, η αγωνία, η κόπωση, η κατάθλιψη και η συχνότητα εμετού ενώ βελτίωσε και την ποιότητα ζωής. Επίσης σε ασθενείς με οστεοσάρκωμα βελτιώθηκε η ποιότητα του ύπνου. Σε ασθενείς με καρκίνο του γαστρεντερικού που υπεβλήθησαν σε χημειοθεραπεία μειώθηκε σημαντικά η ναυτία και ο έμετος. Σε γυναίκες που υποβάλλονται για διαγνωστικές διαδικασίες στο μαστό και θεραπεία χειρουργικής επέμβασης καρκίνου η μουσικοθεραπεία βοήθησε στη διαχείριση του προεγχειρητικού άγχους, και τις απαιτήσεις σε αναισθησία.

Συμπεράσματα: Η μουσικοθεραπεία σχετίζεται με ευνοϊκή διάθεση σε ογκολογικούς ασθενείς και φροντιστές. Χρησιμοποιείται ως ψυχοκοινωνική θεραπεία με στόχο τη βελτίωση της ψυχολογικής, σωματικής ευεξίας, την αντιμετώπιση πνευματικών αναγκών, ανακούφιση άγχους, των υπαρξιακών φόβων ως τρόπος μη λεκτικής έκφρασης και επικοινωνίας στους ογκολογικούς ασθενείς και φροντιστές.