Υποκεφαλικό κάταγμα μηριαίου οστού επί εδάφους ενδομυελικής ήλωσης διατροχαντηρίου κατάγματος

ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση περιστατικού με υποκεφαλικό κάταγμα μηριαίου οστού σε έδαφος ενδομυελικής ήλωσης για την αντιμετώπιση διατροχαντηρίου κατάγματος από δεκαετίας. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής 87 ετών με ενδομυελική ήλωση προ δεκαετίας λόγω διατροχαντηρίου κατάγματος αριστερά από δεκαετίας προσεκομίσθη στο τμήμα εφημερίας του νοσοκομείου μας μετά από πτώση εξ’ ιδίου ύψους. Κατά την κλινική εξέταση δεν παρατηρήθηκε βράχυνση και έξω στροφή του πάσχοντος σκέλους, παρά μόνον ευαισθησία κατά τις παθητικές κινήσεις του ισχίου. Οι απλές ακτινογραφίες ανέδειξαν υποκεφαλικό κατάγμα μηριαίου. Η CT ανέδειξε, πέραν του συστήματος ενδομυελικής ήλωσης, πορωθέν διατροχαντήριο κάταγμα και πρόσφατο απαρεκτόπιστο υποκεφαλικό κάταγμα. Η ασθενής υπεβλήθη σε ημιολική αρθροπλαστική ισχίου Βi-polar με τσιμέντο αφού προηγήθηκε αφαίρεση του ενδομυελικού ήλου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι καλλιέργειες και το sonication των υλικών οστεοσύνθεσης, ήταν αρνητικές για λοίμωξη. Η ασθενής κινητοποιήθηκε άμεσα και εξήλθε την πέμπτη μετεγχειρητική ημέρα. Τρεις μήνες μετά το χειρουργείο επέστρεψε στις καθημερινές της δραστηριότητες. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα υποκεφαλικά κατάγματα ισχίου επί εδάφους ενδομυελικής ήλωσης, οφείλονται κατά κύριο λόγο στην οστεοπόρωση. Τις περισσότερες φορές διαλάθουν της διάγνωσης κατά τον απεικονιστικό έλεγχο. Η διαφορά μεταξύ ενός οστεοπορωτικού οστού και της ακαμψίας των υλικών αυξάνει ανάλογα με τον βαθμό οστεοπόρωσης και επομένως αυξάνεται και ο κίνδυνος κατάγματος. Εμβιομηχανικώς, η τοποθέτηση του διαυχενικού κοχλία 5 έως 8 mm από το υποχόνδριο οστούν ελαττώνει τις δυνάμεις που ασκούνται στον αυχένα του μηριαίου και προλαμβάνει την πρόκληση υποκεφαλικών καταγμάτων. Υπάρχει διχογνωμία για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των καταγμάτων, με υποστηρικτές τόσο της συντηρητικής όσο και της χειρουργικής αντιμετώπισης. Η διάγνωση αυτών των καταγμάτων απαιτεί εγρήγορση και η θεραπεία τους αποτελεί πρόκληση για τον ορθοπαιδικό χειρουργό.