ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΤΙΚΗ ΟΣΤΕΟΓΕΝΕΣΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα κατάγματα της διάφυσης της κνήμης είναι τα συχνότερα κατάγματα των μακρών οστών και λόγω των ιδιαίτερων ανατομικών χαρακτηριστικών, οι περιπτώσεις ανοικτών καταγμάτων της κνήμης είναι συχνότερες απ’οτι σε άλλα μακρά οστά. Στις περιπτώσεις φλεγμονής ή και σε παρουσία μεγάλου τμηματικού οστικού ελλείματος πολλές τεχνικές αποκατάστασης έχουν χρησιμοποιηθεί, όπως η τεχνική ilizarov, η τεχνική masquelet , η μεταμόσχευση αγγειούμενης περόνης όπως και η μονομερής εξωτερική οστεοσύνεθση. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσουμε τη τεχνική διατατικής οστεογένεσης για την διαχείρηση φλεγμονής και οστεομυελίτιδας μεγάλου οστικού τμήματος κνήμης συνέπεια ανοικτού κατάγματος κνήμης τύπου Gustillo I που αντιμετωπίστηκε αρχικά με ενδομυελική ήλωση. ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Aσθενής 21 ετών, εισήχθη στο νοσκομείο μας λόγω ανοκτού κατάγματος διάφυσης κνήμης τύπου Gustillo I και αντιμετωπίστηκε αρχικά με ενδομυελική ήλωση κνήμης Δύο μήνες μετά το χειρουργείο ο ασθενής παρουσίασε κλινικά σημεία φλεγμονής στη περιοχή του κατάγματος η οποία επιβεβαιώθηκε από τις οστεολυτικές βλάβες στην ακτινογραφία και τους υψηλούς δείκτες φλεγμονής. Πραγματοποιήθηκε οστεοτομία κνήμης και τοποθέτηση μονομερούς συστήματος εξωτερικής οστεοσύνθεσης (Limb Reconstruction System). H έναρξη της διατατικής οστεογένεσης (δι-εστιακή κεντρική προς περιφερική) ξεκίνησε την 7η ημέρα με ρυθμό 0.25mm τέσσερις φορές ημερησίως. Η αντιβιοτική θεραπεία χορηγήθηκε βασιζόμενη στα δείγματα που εστάλησαν για καλλιέργεια μικροβίου και ακολούθησε τακτική ακτινολογική παρακολούθηση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: μετά από 6 μήνες το οστό εμφάνισε ακτινολογική εικόνα πώρωσης, το σύστημα εξωτερικής οστεοσύνθεσης αφαιρέθηκε και τοποθετήθηκε κνημοποδικός κηδεμόνας με οδηγίες για μερική φόρτιση. O ασθενής μετά από 9 μήνες παρουσιάζει άριστα κλινικά και ακτινολογικά αποτελέσματα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η θεραπεία τμηματικού οστικού ελλείματος σε συνδυασμό με φλεγμονή και απώλεια μαλακών μορίων αποτελεί μεγάλη πρόκληση και επιλογή της κατάλληλης μεθόδου παραμένει αντικείμενο περαιτέρω μελέτης.

Abstract ID
ΑΑ035

Συγγραφέας