Συγγενής διάσταση της άπω κνημοπερονιαίας άρθρωσης. Παρουσίαση περιστατικού και θεραπευτικής προσέγγισης

ΣΚΟΠΟΣ: Η συγγενής διάσταση της άπω κνημοπερονιαίας άρθρωσης αποτελεί μια σπάνια διαταραχή, αγνώστου αιτιολογίας, που πρώτη φορά περιφράφτηκε το 1972. Από τότε, σποραδικά, ελάχιστα περιστατικά έχουν περιγραφεί στην βιβλιογραφία. Τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά αποτελούν την ραιβοϊπποποδία, την ανισοσκελία, μείωση της διάστασης της κνήμης, και απουσία της φυσιολογικής ακτινολογικής απεικόνισης mortise της ποδοκνημικής άρθρωσης. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Θύλη νεογνό παρουσιάστηκε στα εξωτερικά ιατρεία της ορθοπαιδικής κλινικής του νοσοκομείου μας με σκοπό να εξεταστεί για πιθανή συγγενή ραιβοϊπποποδία του αριστερού άκρου ποδός. Κατα την κλινική εξέταση, εκτός τις ραιβοϊπποποδίας, παρουσίαζε υποπλαστικό μεγάλο δάκτυλο, του ίδιου ποδιού, και δίογκωση της ποδοκνημικής άρθρωσης. Ο ακτινολογικός έλεγχος αποκάλυψε προφανή διάσταση της άπω κνημοπερονιαίας άρθρωσης (Εικ. 1). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ασθενής υπεβλήθει σε θεραπεία με γύψινους νάρθηκες βάση των αρχών της μεθόδου Ponseti για την διόρθωση της ραιβοϊπποποδίας. Επιπλέον, σε ηλικία 2 ετών, υπεβλήθει σε επιμήκυνση του αχιλλείου τένοντα και του οπίσθιου κνημιαίου. Ένα χρόνο μετά το χειρουργείο το παιδί ακολουθούσε φυσιολογικό πρότυπο βάδισης χωρίς υποστήριξη, παρουσίαζε ενεργή ραχιαία κάμψη 10 μοιρών (Εικ. 2) και μπορούσε να συμμετέχει ελεύθερα στις καθημερινές δραστηριότητες. Ο ακτινολογικό έλεγχος αναδείκνυε μειωμένο μήκος στην αριστερή κνήμη κατά 0,6 εκ., σε σύγκριση με την δεξιά. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η συγγενής διάσταση, της άπω κνημοπερονιαίας άρθρωσης, αποτελεί μέρος των διαταραχών ημιμέλιας της κνήμης, με άγνωστη αιτιολογία. Παρουσιάζεται μειωμένη ανάπτυξη του άπω πέρατος της κνήμης. Βασικοί στόχοι της θεραπείας είναι η διόρθωση του προσανατολισμού του πέλματος, ο ισοσκελισμός των κάτω άκρων και η σταθεροποίηση της ποδοκνημικής άρθρωσης. Στο περιστατικό της κλινικής μας, οι διαδοχική τοποθέτηση των ναρθήκων και η παρέμβαση στα μαλακά μόρια οδήγησαν σε ικανοποιητικά κλινικά αποτελέσματα. Παρόλα αυτά επιπλέον παρακολούθηση έως την οστική ωρίμανση είναι απαραίτητη.