Σηπτική ψευδάρθρωση κατάγματος μηριαίου σε έδαφος λοίμωξης από Staphylococcus Warneri

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι λοιμώξεις σε ασθενείς με ορθοπαιδικά εμφυτεύματα από Staphylococcus Warneri παρουσιάζουν αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια. Ο Staphylococcus Warneri είναι ένας gram θετικός, πηκτάση-αρνητικός σταφυλόκοκκος που ανιχνεύεται στο επιθήλιο του δέρματος και στους βλεννογόνους, προκαλώντας ήπιας εντάσεως και ασυμπτωματικές φλεγμονές που συχνά διαγιγνώσκονται με καθυστέρηση. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής 49 ετών συνεπεία τροχαίου ατυχήματος με δίκυκλο προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών με ανοικτό κάταγμα Gustilo I διάφυσης μηριαίου, που αντιμετωπίστηκε με στατική ενδομυελική ήλωση. Στους μετεγχειρητικούς επανελέγχους δεν παρουσίαζε ικανοποιητική πώρωση του κατάγματος και έγινε δυναμοποίηση του ήλου στους 3 μήνες, αλλά δυστυχώς δεν οδήγησε σε πώρωση. Έτσι, περίπου ένα χρόνο μετεγχειρητικά τέθηκε η διάγνωση της ψευδάρθρωσης και συνεστήθει διάνοιξη της ψευδαρθρωσικής εστίας, καθαρισμό του ψευδαρθρωσικού ιστού και εκ νέου στατική ενδομυελική ήλωση με ήλο μεγαλύτερης διαμέτρου. Ο ασθενής σε όλο αυτό το διάστημα δεν παρουσίαζε πυρετική κίνηση και παραπονούνταν για βάρος στο μηρό, ενώ δεν είχε ερυθρότητα, ούτε οίδημα στο γόνατο. O προεγχειρητικός εργαστηριακός έλεγχος δεν ανέδειξε λευκοκυττάρωση και πολυμορφοπυρήνωση, ενώ η ΤΚΕ ήταν 36 και η CRP 1,2 mg/L. Διεγχειρητικά εστάλησαν καλλιέργειες ιστού από την ψευδαρθρωσική εστία και από τον αυλό του ήλου, όπου αναπτύχθηκε Staphylococcus Warneri ευαίσθητος στην πενικιλίνη και στο φουσιδικό οξύ, οπότε χαρακτηρίστηκε η ψευδάρθρωση ως σηπτική και ο ασθενής έλαβε συνολικά για 6 εβδομάδες σιπροφλοξασίνη και κλινδαμυκίνη. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στους 3 μήνες μετά την επανεπέμβαση οι εργαστηριακοί δείκτες φλεγμονής επέστρεψαν στις φυσιολογικές τιμές και ακτινολογικά παρουσίαζε εμφανή πρόοδο πώρωσης που ολοκληρώθηκε σε 6 περίπου μήνες. Έκτοτε, ο ασθενής δε διαμαρτυρήθηκε για λειτουργικά ενοχλήματα και εκτελούσε όλες τις δραστηριότητες χωρίς κανένα περιορισμό. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο Staphylococcus Warneri μπορεί σπάνια να προκαλέσει φλεγμονή σε ορθοπαιδικά εμφυτεύματα και να οδηγήσει σε ψευδάρθρωση. Η διάγνωση απαιτεί ισχυρό δείκτη κλινικής υποψίας της φλεγμονής, καθώς είναι συνήθως ήπιας εντάσεως και χαμηλής λοιμογόνου δράσης, στην τεκμηρίωση της οποίας συμβάλλει η καλλιέργεια ιστού.