Παρουσίαση περιστατικού πνευμονικής εμβολής μετά από κυφοπλαστική

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Τα κατάγματα των σπονδυλικών σωμάτων παρουσιάζονται συχνά σε ασθενείς με οστεοπόρωση και νεοπλασίες, με αποτέλεσμα την εμφάνιση κυφωτικής παραμόρφωσης της σπονδυλικής στήλης, χρόνιο άλγος και περιοριστικής πνευμονοπάθειας. Η συνήθης αντιμετώπιση είναι η συντηρητική με αναλγητικά, κλινοστατισμό και εφαρμογή κηδεμόνων. Ωστόσο, επί επίμονου άλγους ή σε περιπτώσεις διαφοροδιαγνωστικής δυσχέρειας συστήνεται η σπονδυλοπλαστική ή η κυφοπλαστική, τεχνικές που αποκαθιστούν τη σταθερότητα και σε κάποιες περιπτώσεις τη μορφολογία των σπονδύλων. Μία από τις επιπλοκές των παραπάνω είναι και η πνευμονική εμβολή λόγω διαφυγής του πολυμεθακρυλικού εστέρα-οστικό τσιμέντο (PMMA), στο παρασπονδυλικό φλεβικό δίκτυο. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ακολουθεί παρουσίαση περιστατικού που νοσηλεύθηκε στην παθολογική κλινική και επεπλάκει με πνευμονική εμβολή από τσιμέντο μετά από διενέργεια κυφοπλαστικής. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ασθενής 71 ετών με ατομικό αναμνηστικό διάμεσης πνευμονοπάθειας, σακχαρώδη διαβήτη και πρόσφατης κυφοπλαστικής των Ο1-Ο2-Ο4 προ διημέρου, προσκομίσθει στο τμήμα επειγόντων περιστατικών αιτιώμενη δύσπνοια και γενικευμένη αδυναμία. Διαπιστώθηκε αιμοδυναμική αστάθεια, παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή και αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου 1. Σε Α/Τ θώρακος-κοιλίας αναδείχθηκε υπέρπυκνο υλικό σε τμηματικούς κλάδους της πνευμονικής αρτηρίας των πνευμόνων άμφω και πρόσθια διαφυγή του υφιστάμενου υλικού της κυφοπλαστικής. Η ασθενής σταθεροποιήθηκε αιμοδυναμικά με νοραδρεναλίνη και μεταφέρθηκε στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας όπου έλαβε θεραπεία με ηπαρίνη. Κατά τη νοσηλεία της προσκομίσθηκαν τα αποτελέσματα των βιοψίων που πάρθηκαν κατά τη διενέργεια του χειρουργείου αναδεικνύοντας πολλαπλούν μυέλωμα, ένα νόσημα το οποίο βιβλιογραφικά είναι η συχνότερη αιτία που σχετίζεται με τη συγκεκριμένη επιπλοκή. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η πνευμονική εμβολή με τσιμέντο από σπονδυλοπλαστική ή κυφοπλαστική είναι συνήθως ασυμπτωματική. Συμπωματικοί ασθενείς χρήζουν αντιπηκτικής θεραπείας. Ωστόσο, υπάρχουν σε εξέλιξη μελέτες για την αποσαφήνιση των κατευθυντήριων οδηγιών όσον αφορά το είδος και τη διάρκεια της θεραπείας της εν λόγω αγωγής. Όπως αναδείχθηκε από την παρουσίαση του περιστατικού τίθεται βασικός προβληματισμός σχετικά με τη σημασία του μετεγχειρητικού απεικονιστικού ελέγχου καθώς πρέπει να τίθεται ισχυρή κλινική υποψία από ιατρούς και άλλων ειδικοτήτων.