Παραμελημένο ραχιαίο εξάρθρημα των 4 ωλένιων καρπομετακάρπιων αρθρώσεων – Παρουσίαση περιστατικού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα εξαρθρήματα στις καρπομετακάρπιες αρθρώσεις αποτελούν σπάνιες κακώσεις (<1% των κακώσεων της άκρας χειρός)που συχνά διαλάθουν της διάγνωσης. Οι κακώσεις αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά εφόσον επιτευχθεί κλειστή ανάταξη. Διαφορετικά επιβάλλεται η ανοικτή ανάταξη και εσωτερική ή εξωτερική καθήλωση, καθότι συχνά η ανάταξη δεν είναι εφικτή ή σταθερή. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Άνδρας 32 ετών παραπέμφθηκε στο ίδρυμά μας για εμμένον οίδημα της άκρας χειρός 2 μήνα μετά σοβαρού τροχαίου με δίκυκλο. Είχε προηγηθεί νοσηλεία σε ΜΕΘ και χειρουργική αντιμετώπιση καταγμάτων στα κάτω άκρα αλλαχού. Κατά την διερεύνηση (ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία) διεπιστώθη ραχιαίο εξάρθρημα όλων των καρπομετακάρπιων αρθρώσεων πλην του αντίχειρος στη δεξιά άκρα χείρα και κάταγμα του αγκιστρωτού. Διενεργήθηκε ανοικτή ανάταξη και καθήλωση με k-w και χρήση πλάκας για την οστεοσύνθεση του αγκιστρωτού. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η μετεγχειρητική παρακολούθηση πραγματοποιήθηκε τον 3ο, 6ο, 12ο μήνα και ήταν ομαλή. Δεν σημειώθηκαν επιπλοκές, η ανάκτηση του εύρους κίνησης και της ισχύος ήταν ικανοποιητική τον 3ο μήνα και σχεδόν πλήρης στον 6ο μήνα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα εξαρθρήματα καρπομετακάρπιων αρθρώσεων αποτελούν σπάνιους τραυματισμούς που προκαλούνται από υψηλής ενέργειας μηχανισμούς κάκωσης και των οποίων η διάγνωση χάνεται ή καθυστερεί. Οι βασικοί λόγοι είναι το έντονο οίδημα και άλγος κατά την πρώτη εξέταση του ασθενούς (συχνά στα πλαίσια τροχαίου με βαριές συνοδές κακώσεις) που καθιστούν την κλινική εξέταση δυσχερή και η ακτινολογική εικόνα η οποία λόγω επικαλύψεων των μετακαρπίων επιπλέκει τη διάγνωση. Μια παραμελημένη κάκωση απαιτεί ανάταξη και σταθεροποίηση των μετακαρπίων το συντομότερο για να αποφευχθούν περαιτέρω λειτουργικές και αναπηρικές επιπλοκές της άκρας χειρός. Στις περιπτώσεις αυτές η ανοικτή ανάταξη είναι μονόδρομος λόγω ρικνώσεων και παρεμβολής μαλακών μορίων και οστικών τεμαχίων. Η διάγνωση και η αντιμετώπιση των κακώσεων αυτών απαιτεί υψηλή κλινική υποψία από τον τραυματιολόγο, η αξονική τομογραφία αποτελεί πολύτιμο εργαλείο στη διάγνωση και η ανοικτή ανάταξη παραμένει η βασική θεραπευτική επιλογή ειδικά στις παραμελημένες περιπτώσεις.