Παραμελημένο εξαρθρήμα ισχίου σε εφήβους – Παρουσίαση τριών περιπτώσεων

ΣΚΟΠΟΣ: Η αντιμετώπιση του παραμελημένου εξαρθρήματος ισχίου σε εφήβους αποτελεί μια πρόκληση. Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται τρεις περιπτώσεις ασθενών που αντιμετωπίστηκαν με τρεις διαφορετικές τεχνικές. ΜΕΘΟΔΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΟ: Περίπτωση 1η. Ένα κορίτσι 12 ετών με συγγενή βράχυνση του ισχίου 12 εκ., τύπου 2α κατά Paley, είχε υποβληθεί σε επιμήκυνση του μηριαίου σε ηλικία 9 ετών με σύστημα κυκλοτερούς εξωτερικής οστεοσύνθεσης που οδήγησε σε εξάρθρημα του ισχίου και πρόσθια γωνίωση του μηριαίου. Υπεβλήθει σε 3 στάδια χειρουργικής αντιμετώπισης: α) σταδιακή ανάταξη του ισχίου με εξωτερική μονόπλευρη οστεοσύνθεση λεκάνης-μηριαίου και διατομή των προσαγωγών, β) ανοιχτή ανάταξη του ισχίου, καθήλωση ισχίου με βελόνες, διπλή οστεοτομία και εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα βίδες του μηριαίου, γ) αφαίρεση βελονών και επιφυσιόδεση του αντίθετου μηριαίου. Περίπτωση 2η. Ένα κορίτσι 16 ετών με παραμελημένο συγγενές εξάρθρημα ισχίου και ανισοσκελία 4 εκ. προσήλθε λόγω της χωλότητας. Αντιμετωπίστηκε σε δύο στάδια: α) σταδιακή ανάταξη του ισχίου με μονόπλευρη εξωτερική οστεοσύνθεση, β) ολική αρθροπλασική χωρίς τσιμέντο. Περίπτωση 3. Ένα κορίτσι πάσχων από σπονδυλοεπιφυσιακή δυσπλασία και επώδυνο υπεξαρθρωμένο ισχίο άμφω υπεβλήθει σε ολική αρθροπλαστική ισχίου άμφω σε δυο διαφορετικούς χρόνους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην πρώτη περίπτωση ασθενούς το ισχίο ανατάχθηκε και η ανισοσκελία είναι 6 εκ. Το παιδί βαδίζει χωρίς βακτηρίες. Στην δεύτερη περίπτωση το ισχίο ανατάχθηκε αλλά αρχικά το κορίτσι παρουσίαζε χωλότητα λόγω Trendelembourg. Κλινικώς όμως οι απαγωγείς είχαν καλή μυική ισχύ και σταδιακά βελτιώθηκε η βάδιση.. Στην τρίτη περίπτωση υπήρξε ομαλή αποκατάσταση με πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων. Η κλινική παρακολούθηση των ασθενών είναι ενός έτους. ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Για την αντιμετώπιση του παραμελημένου ισχίου στην βιβλιογραφία παρουσιάζονται διάφορες ενδιαφέρουσες τεχνικές από τις οποίες καμία δεν έχει τεκμηριωμένα αποτελέσματα. Χρειάζεται να εξατομικευτεί η αντιμετώπιση ανάλογα το πρόβλημα του ασθενούς και χωρίς να υπάρχει η βεβαιότητα του καλού αποτελέσματος στις περιπτώσεις αυτές.