Κάκωση Spaghetti Wrist: Εγκάρσιο τραύμα, επιμήκης χειρουργική προσπέλαση, μικροχειρουργική ανακατασκευή κατά στρώματα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η κάκωση «spaghetti-wrist» αναφέρεται σε τραύμα αντιβραχίου, όπου πολλοί από τους 12 τένοντες, 2 βασικά νεύρα και 2 βασικές αρτηρίες διατέμνονται, οδηγώντας σε αναπηρία με ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Στόχος της μελέτης είναι να τονίσει τις βασικές αρχές διαχείρισης, μέσω αναδρομικής εξέτασης μεγάλης ομάδας ασθενών που αντιμετωπίστηκαν από ομάδα έμπειρων χειρουργών χεριού. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Λήφθηκαν αναδρομικά δεδομένα 61 ασθενών (49 ανδρών/12 γυναικών μέσης ηλικίας 34,7 ετών) που αντιμετωπίστηκαν για κακώσεις spaghetti-wrist και παρακολουθήθηκαν για τουλάχιστον δύο έτη, σε δύο διαπιστευμένακέντρα Χειρουργικής Χεριού/Μικροχειρουργικής. Όλοι υποβλήθηκαν σε θεραπεία εντός 16 ωρών από τον τραυματισμό και με πρωτογενή, κατά στρώματα,ανακατασκευή όλων των τραυματισμένων δομών, μέσω αξονικής εκτεταμένης προσπέλασης αντιβραχίου. Ο χειρουργικός χρόνος κυμάνθηκε από 2.1 έως 4.5 ώρες. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο πιο συχνός μηχανισμός ήταν κακώσεις από γυαλί (47/61 ασθενείς-77%). Συνολικά αποκαταστάθηκαν 541 δομές (417 τένοντες, 76 νεύρα, 48 αρτηρίες). Κατά μέσο όρο 8,86 δομές τραυματίστηκαν ανά ασθενή (6,83 τένοντες, 1,24 νεύρα, 0,79 αρτηρίες). Η πλειονότητα (28/61 ασθενείς) είχαν τραυματίσει ≥10 δομές (45,9%), ενώ το 32,7% (20/61) και το 21,3% (13/61) είχαν 6-9 και 3-5 τραυματισμένες δομές αντίστοιχα. Υψηλότερα ποσοστά κάκωσης παρουσίασαν ο επιπολής καμπτήρας των δακτύλων (88.5%), ο μακρός παλαμικός (83.6%), το μέσο νεύρο (75.4%), ο εν τω βάθει καμπτήρας των δακτύλων (68%) και ο κερκιδικός καμπτήρας τον καρπό (57.3%) Περίπου 80% (49/61) των ασθενών είχαν εξαιρετική/καλή βαθμολογία στις έξι κλινικές δοκιμασίες που χρησιμοποιήθηκαν για λειτουργική μετεγχειρητική αξιολόγηση. Οι αγγειακές αναστομώσεις είχαν πλήρη βατότητα, ενώ δευτερογενείς επεμβάσεις απαιτήθηκαν σε 8.2% των ασθενών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι κακώσεις τύπου spaghetti-wrist έχουν εγκάρσια πρότυπα τραύματος και απαιτούν έγκαιρη και οριστική αποκατάσταση όλων των τραυματισμένων δομών σε στρώματα, μέσω επιμήκους εκτεταμένης προσπέλασης, από έμπειρους χειρουργούς προς βελτιστοποίηση του λειτουργικού αποτελέσματος. Ο σημαντικότερος προγνωστικός παράγοντας λειτουργικής ανάκαμψης δεν είναι ο αριθμός των τενόντων που έχουν διαταμεί, αλλά η εμπλοκή ωλένιου και/ή μέσου νεύρου.