Κακώσεις της ταρσομετατάρσιας άρθρωσης (lisfranc). Αντιμετώπιση με διαδερμική ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση και ανασκόπηση της βιβλιογραφίας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι κακώσεις της ταρσομετατάρσιας άρθρωσης αν και είναι σχεδόν μόνο το 0,2% όλων των καταγμάτων αποτελούν χειρουργική πρόκληση καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε έντονη μετατραυματική αρθρίτιδα, πόνο και απώλεια της λειτουργίας του ποδιού.

ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Στη συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάζεται η αντιμετώπιση μιας παραμελημένης σύμπλοκης κάκωσης Lisfranc με διαταραγμένη αιμάτωση του δέρματος της ραχιαίας επιφάνειας του ποδιού. Περιγράφομε μια χειρουργική τεχνική κλειστής ανάταξης και διαδερμική οστεοσύνθεση με κοχλίες καθώς επίσης και τα απώτερα αποτελέσματα με ανάλυση της βάδισης του ασθενούς 2 χρόνια μετεγχειρητικά. Γίνεται επίσης ανασκόπηση της Βιβλιογραφίας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι κακώσεις Lisfranc συνεχίζουν να ξεφύγουν την διάγνωση. Στην βιβλιογραφία προτείνονται τόσο η ανοιχτή ανάταξη–εσωτερική οστεοσύνθεση όσο και η πρωτογενής αρθρόδεση. Στην τελευταία δεκαετία υπάρχει αυξημένη τάση αντιμετώπισης των κακώσεων αυτών με μεθόδους ελάχιστης χειρουργικής παρεμβατικότητας. Ο ασθενής 2 χρόνια μετεγχειρητικά παρουσίασε φυσιολογικούς παραμέτρους βάδισης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε όλες τις κακώσεις ψηλής ενέργειας του ποδιού πρέπει να αποκλεισθεί η αστάθεια της ταρσομετατάρσιας. Η διαδερμική οστεοσύνθεση με αυλακωτές κοχλίες φαίνεται να είναι αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης χωρίς να προκαλεί επιπλέον βλάβη της αιμάτωσης των μαλακών μορίων της περιοχής.