Η αποτελεσματικότητα των βιοαποικοδομήσιμων υλικών στην χειρουργική της σπονδυλικής στήλης

ΣΚΟΠΟΣ: Στην εργασία, αυτή που βασίζεται στην ανασκόπιση της βιβλιογραφίας (μελέτες σε ζώα και κλινικές μελέτες), εξετάζουμε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των βιοαποικοδομήσιμων εμφυτευμάτων στις επεμβάσεις της σπονδυλικής στήλης. ΜΕΘΟΔΟΙ: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της βιβλιογραφίας χρησιμοποιώντας βάσεις δεδομένων PubMed και Cochrane. Τα ποσοστά επιτυχίας των βιοαποικοδομήσιμων εμφυτευμάτων υπολογίστηκαν βάσει της επαρκούς βιοσυμβατότητας, της οστεοενσωμάτωσης και ικανοποιητικής σπονδυλοδεσίας (fusion). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Συμπεριλήφθηκαν 49 άρθρα (24 μελέτες σε ζώα και 25 ανθρώπους). Σε πειράματα σε ζώα, το συνολικό ποσοστό επιτυχίας για τη σπονδυλική σύντηξη ήταν 60,3%, ενώ το μέσο ποσοστό επιτυχίας στην αυχενική σπονδυλική στήλη (ΑΜΣΣ) ήταν 51,8% σε σύγκριση με 68,1% για την οσφυϊκή μοίρα (ΟΜΣΣ) (p = 0,002). Σε μελέτες που περιελάμβαναν ομάδες ελέγχου: το μέσο ποσοστό επιτυχίας βιοαπορροφήσιμου εμφυτεύματος για σπονδυλική σύντηξη ήταν 42% σε σύγκριση με 57% για συμβατικά εμφυτεύματα (p = 0,0016). Στην ΟΜΣΣ, το pL-lactide acid (PLLA) είχε ποσοστό επιτυχίας 75,2% σε σύγκριση με το poly (L-lactide-co-DL-lactide) (PLDLLA) στο 53,4% (p = 0,003). Σε κλινικές μελέτες, το συνολικό μέσο ποσοστό επιτυχίας ήταν 89%, ενώ το μέσο ποσοστό επιτυχίας στην ΑΜΣΣ ήταν 92%, σε σύγκριση με 83,6% για την ΟΜΣΣ (p = 0,001). Σε μελέτες που αφορούσαν ομάδες ελέγχου: το μέσο ποσοστό επιτυχίας βιοαπορροφήσιμου εμφυτεύματος ήταν 75% σε σύγκριση με ένα συμβατικό μέσο ποσοστό επιτυχίας εμφυτεύματος 97% (p <0,0001). Στην ΑΜΣΣ, το PLLA είχε ποσοστό επιτυχίας 98,7% σε σύγκριση με το 90% με το PLDLLA (p = 0,015). Στην ΟΜΣΣ, το PLDLLA είχε ποσοστό επιτυχίας 84,7% σε σύγκριση με 63,6% για το πολυ-γλυκολικό οξύ (PGA) (p = 0,085). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δεν υπάρχουν στατιστικά σημαντικά στοιχεία που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα των βιοαποικοδομήσιμων υλικών έναντι των παραδοσιακών μεταλλικών εμφυτευμάτων. Υπάρχει έλλειψη προοπτικών κλινικών δοκιμών με μακροχρόνια παρακολούθηση σχετικά με τη χρήση των υλικών αυτών και τα διαθέσιμα δεδομένα δεν υποστηρίζουν την χρήση τους στην χειρουργική της σπονδυλικής στήλης.