Επισημάνσεις στη μετεγχειρητική φυσικοθεραπευτική παρέμβαση καταγμάτων κοτύλης

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Η χειρουργική αποκατάσταση των καταγμάτων κοτύλης είναι μια δύσκολη και σύνθετη διαδικασία. Η προσπέλαση, η ανάταξη και η οστεοσύνθεση τους, λόγω της ιδιαιτερότητας της ανατομίας της περιοχής, απαιτούν πολύπλοκες χειρουργικές κινήσεις. Μετεγχειρητικά, η αυξημένη πολυπλοκότητα των καταγμάτων της κοτύλης απαιτεί –σε πλήρη συνεννόηση με το Χειρουργό– την οργάνωση εξειδικευμένης φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η σύνταξη ενός οδηγού επισημάνσεων για το στάδιο της μέγιστης προστασίας της μετεγχειρητικής φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης καταγμάτων κοτύλης. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η βιβλιογραφική ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε στις βάσεις δεδομένων Pub med, Medline, EMBASE, AMED και Scopus χρησιμοποιώντας σχετικές αγγλικές λέξεις κλειδιά: acetabular fractures, Kocher-Langenbeck, Ilioinguinal, Extended Iliofemoral, Stoppa, postoperative rehabilitation management, weight-bearing after acetabular fractures. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κατά την ανασκόπηση δεν ανευρέθηκαν δημοσιευμένα ολοκληρωμένα πρωτόκολλα Φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης. Στη βιβλιογραφία εμπεριέχονται 17 μελέτες, σχετικά με τις χειρουργικές προσπελάσεις [Koher-Langenbeck, Λαγονοβουβωνική, Εκτεταμένη Λαγονομηριαία και Πρόσθια Διαπυελική(STOPPA)] και στις οποίες περιγράφεται η μέθοδος της διαχείρισης των μαλακών μορίων για να αποκαλυφθεί το κάταγμα και στη συνέχεια να αναταχθεί και οστεοσυντεθεί. Τα ευρήματα από τις μελέτες συνδυάστηκαν και συντάθηκαν οι επισημάνσεις που αφορούν στα κατάγματα κοτύλης (Εικόνες 1-3). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μετεγχειρητική φυσικοθεραπευτική παρέμβαση θα πρέπει να στοχεύει στην γρήγορη κινητοποίηση και αποκατάσταση του καταγματία, προστατεύοντας την κοτύλη από υπέρμετρες φορτίσεις και τα τραυματισμένα από το κάταγμα και την προσπέλαση μαλακά μόρια της περιοχής, τόσο κατά τη διάρκεια της κινησιοθεραπείας όσο και κατά τη βάδιση. Οι ασκήσεις είναι ενεργητικές στα επιτρεπόμενα κατά περίπτωση όρια τροχιάς, και όχι παθητικές για την αποφυγή έκτοπης οστεοποίησης, η οποία είναι συχνή μετεγχειρητική επιπλοκή αυτών των καταγμάτων. Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται εμπεριστατωμένες επισημάνσεις που αφορούν στο κρίσιμο στάδιο της μέγιστης προστασίας της μετεγχειρητικής φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης. Η αξιοποίησή τους κατά το σχεδιασμό ενός προγράμματος αποκατάστασης μετά από κάταγμα κοτύλης, θα συμβάλλει στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών, έτσι ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό λειτουργικό αποτέλεσμα.