Διαδερμική οστεοσύνθεση καταγμάτων της πτέρνης. Κλινικά και ακτινολογικά αποτελέσματα της μεθόδου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Τα κατάγματα της πτέρνας είναι σχετικά συχνά και αποτελούν το 1% με 2% όλων των καταγμάτων. Ο συχνότερος μηχανισμός κάκωσης είναι η αξονική φόρτιση. Τα συνηθέστερα συστήματα ταξινόμησης είναι η ταξινόμηση κατά Essex Loppresti, η οποία βασίζεται στο αν η καταγματική γραμμή εξέρχεται ή όχι από το φύμα της πτέρνας, και η ταξινόμηση κατά Sanders, η οποία αφορά τον αριθμό και την παρεκτόπιση των κατεαγότων τεμαχίων του οπισθίου αρθρικού τμήματος (facet). Η διαδερμική οστεοσύνθεση κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος στη βιβλιογραφία. Σκοπός της εργασίας είναι η περιγραφή της τεχνικής της διαδερμικής οστεοσύνθεσης και των αποτελεσμάτων αυτής σε ασθενείς της κλινικής. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 3 ασθενείς με παρεκτοπισμένα ενδαρθρικά κατάγματα της πτέρνας αντιμετωπίστηκαν στην κλινική κατά το έτος 2020 και παρακολουθήθηκαν για 6 μήνες. Γίνεται περιγραφή της εγχειρητικής τεχνικής καθώς και του μετεγχειρητικού πρωτοκόλλου. Σημειώνεται ο χρόνος επέμβασης από τη στιγμή της κάκωσης. Η αξιολόγηση του κλινικού αποτελέσματος έγινε με βάση το σύστημα AOFAS (American Orthopaedic Foot and Ankle Society) score στους 6 μήνες μετά την επέμβαση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η διαδερμική οστεοσύνθεση των καταγμάτων της πτέρνας είναι μια ελάχιστης παρεμβατικότητας επέμβαση, η οποία σέβεται τα μαλακά μόρια και κατ’ επέκταση έχει ελάχιστα ποσοστά λοίμωξης. Είναι απαραίτητο όμως η επέμβαση αυτή να γίνεται τις πρώτες 5 με 7 μέρες από την κάκωση. Στις 2 περιπτώσεις όπου η επέμβαση έγινε νωρίς, επιτεύχθηκε αποδεκτή ανάταξη του κατάγματος με αντίστοιχα καλά λειτουργικά αποτελέσματα (AOFAS score: 82 και 90). Στην περίπτωση όπου η επέμβαση έγινε με καθυστέρηση, δεν επετεύχθη ικανοποιητική ανάταξη του κατάγματος, με αντίστοιχο πτωχό κλινικό αποτέλεσμα (AOFAS score: 64). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η διαδερμική οστεοσύνθεση των καταγμάτων της πτέρνας έχει πολύ καλά λειτουργικά αποτελέσματα, με την προϋπόθεση η επέμβαση να γίνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την κάκωση και να επιτυγχάνεται ανατομική ανάταξη του κατάγματος. Σε αντίθετη περίπτωση συστήνεται η ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση.