Αντιμετώπιση ασθενούς με έκτοπη οστεοποίηση του ισχίου σε συνδυασμό με αρτηριοφλεβώδη δυσπλασία της επιπολής μηριαίας στον ίδιο χρόνο – Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Παρουσίαση ενός περιστατικού με εκσεσημασμένη έκτοπη οστεοποίηση (ΕΟ) περί την κατ’ ισχίον άρθρωση με συνοδό αρτηριοφλεβώδη δυσπλασία. Αφαίρεση της οστεοποίησης με ταυτόχρονη αγγειοχειρουργική αποκατάσταση. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής 29 ετών με ιστορικό τροχαίου ατυχήματος και συνοδό κρανιοεγκεφαλική κάκωση (νοσηλεία σε ΜΕΘ για 3 μήνες) προ διετίας προσήλθε για χειρουργική αντιμετώπιση λόγω σημαντικής δυσχέρειας στη βάδιση και σημαντικό περιορισμό στο εύρος κίνησης των κατ’ ισχίων αρθρώσεων. Ακτινολογικά πέραν της εκσεσημασμένης ΕΟ (στάδιο Brooker IV) ανευρέθηκε και αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία 1 cm μετά την έκφυση της δεξιάς επιπολής μηριαίας. Αποφασίσθηκε η από κοινού χειρουργική αποκατάσταση σε ένα χρόνο με αγγειοχειρουργική παρέμβαση. Η περιοχή ακτινοβολήθηκε λίγες ώρες προεγχειρητικά με 7Gy. Έλαβαν χώρα διαδοχικά η αποκατάσταση της επικοινωνίας (σύγκλειση της φλεβικής οπής, εκτομή του πάσχοντος αρτηριακού τμήματος λόγω κακής ποιότητας του αρτηριακού τοιχώματος και φλεβική παράκαμψη με ανεστραμμένη μείζονα σαφηνή φλέβα από το έτερο σκέλος) και η αφαίρεση της δεξιάς έκτοπης οστεοποίησης με πρόσθια προσπέλαση (Smith Petersen). Διεγχειρητικά ελέγχθηκε η κινητικότητα του ισχίου, η οποία ήταν ικανοποιητική. Ο ασθενής έλαβε από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα ινδομεθακίνη 75 mg po για 3 εβδομάδες. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ακολουθήθηκε εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπειών με χρήση συστήματος παθητικής κινητοποίησης (CPM). Το τραύμα επιπλέχθηκε άμεσα μετεγχειρητικά με επιπολής λοίμωξη μαλακών μορίων, η οποία αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς με χειρουργικό καθαρισμό και αντιβιοτική αγωγή. Ο ασθενής παρέμεινε για ένα μήνα σε κλινική αποκατάστασης και κατά τον τακτικό του έλεγχο στους 3 και 6 μήνες ανέφερε σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής του, ενώ κλινικά υπήρξε μεγάλη βελτίωση στο εύρος κίνησης της άρθρωσης. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Με την ταυτόχρονη συνδρομή και συνεργασία διαφορετικών ειδικοτήτων και κατάλληλο προεγχειρητικό σχεδιασμό επετεύχθη το βέλτιστο αποτέλεσμα για τον ασθενή σε ένα δύσκολο κλινικό σενάριο.