Η σωστή διαχείριση των ατελών καταγμάτων κερκίδας στα παιδιά αποτέλεσε πεδίο συζήτησης ακόμα και στην πανδημία COVID-19

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Τα κατάγματα κάτω πέρατος κερκίδας αποτελούν το συχνότερο παιδιατρικό κατάγματα, με μεγάλο ποσοστό αυτών να είναι ατελή κατάγματα δίκην σπείρας ή πόρπης. Παρόλο που η εμφάνιση τους είναι συχνή, ο τρόπος αντιμετώπισης τους παραμένει αμφιλεγόμενος μεταξύ των ορθοπεδικών. Η συντηρητική θεραπεία με γυψονάρθηκα είναι ευρέως διαδεδομένη και αποτελεί την συνηθέστερη επιλογή θεραπείας. Εξακολουθεί να υπάρχει συζήτηση σχετικά με τη χρήση άκαμπτων ή μαλακών ναρθηκών, τη διάρκεια της ακινητοποίησης σε αυτούς αλλά και την ανάγκη ή μη για ακτινογραφικό έλεγχο και παρακολούθηση στα εξωτερικά ορθοπεδικά ιατρεία. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήσαμε αναδρομικά 36 διαδοχικά παιδιά με μέσο όρο ηλικίας 7,86 ετών (εύρος 1-16) που παρουσιάστηκαν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μας κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας COVID-19. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 19 (52,7%) ασθενείς ακινητοποιήθηκαν αρχικά σε κυκλοτερή νάρθηκα άνωθεν του αγκώνα ενώ 1 αρχικά υποβλήθηκε σε θεραπεία με γυψονάρθηκα άνωθεν του αγκώνα, ο οποίος μετατράπηκε σε κυκλοτερή νάρθηκα κάτωθεν του αγκώνα μια εβδομάδα αργότερα. Μόνο 5 (14%) ασθενείς έλαβαν μαλακό νάρθηκα με σαφείς οδηγίες στους κηδεμόνες για τη φροντίδα και αφαίρεσή του και τηλεφωνική παρακολούθηση. Οι ασθενείς ακινητοποιήθηκαν για μέσο διάστημα 4,1 εβδομάδων (εύρος 2-6 εβδομάδων). 3 από τους 31 ασθενείς που επέστρεψαν στην κλινική για αφαίρεση του κυκλοτερή νάρθηκα, είχαν επίσης ακτινογραφικό έλεγχο. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η διαχείριση αυτών των καταγμάτων παρέμεινε αμφιλεγόμενη ακόμη και σε μια μικρή μονάδα τραύματος κατά τη διάρκεια της πανδημίας παρόλο που δημοσιεύθηκαν σαφείς εθνικές κατευθηντήριες οδηγίες. Υπάρχει σαφώς η ανάγκη θέσπισης πρωτοκόλλου στο τμήμα μας, το οποίο θα μείωνε τις περιττές επισκέψεις παρακολούθησης και θα μπορούσε να εξοικονομήσει πόρους χωρίς συμβιβασμούς στο αποτέλεσμα του ασθενούς. Η λεπτομερής συζήτηση και επεξήγηση στους κηδεμόνες της κλινικής διαχείρισης αυτών των καταγμάτων καθώς και του αναμενόμενου αποτελέσματος, θα εξασφάλιζαν υψηλά ποσοστά ικανοποίησης.