Λεμφαγγειογραφία με Λιπιδιόλη ως θεραπευτική προσέγγιση χυλώδους ασκίτη μετά από δεξιά ευρεία ηπατεκτομή σε ασθενή με τοπικά προχωρημένο χολαγγειοκαρκίνωμα

Περιγράφουμε την επιτυχή χρήση της λεμφαγγειογραφίας με λιπιδιόλη στο νοσοκομείο μας για την αντιμετώπιση ανθεκτικού μετεγχειρητικού χυλώδους ασκίτη.

Πρόκειται για γυναίκα ασθενή 48 ετών, με ιστορικό ενδοηπατικού χολαγγειοκαρκινώματος, η οποία διαγνώστηκε τον Αύγουστο του 2024, με χειρουργικά μη εξαιρέσιμη νόσο. Ως εκ τούτου, η ασθενής υποβλήθηκε σε τέσσερις (4) κύκλους νεοεπικουρικής χημειοανοσοθεραπείας με τον συνδυασμό Cisplatin + Gemcitabine + Durvalumab. Ο νέος απεικονιστικός έλεγχος μετά την ολοκλήρωση των τεσσάρων κύκλων, ανέδειξε μικρή ύφεση της νόσου και η ασθενής υποβλήθηκε σε δεξιά ευρεία ηπατεκτομή στις 12/12/2024.

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση της ασθενούς επεπλάκη με την παρουσία ασκίτη, ο οποίος αναπτύχθηκε σταδιακά 2-3 εβδομάδες μετεγχειρητικά. Διενεργήθηκε παρακέντηση της ασκιτικής συλλογής. Η εξέταση του ασκιτικού υγρού ανέδειξε πολύ υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων (~1500mg/Dl), εύρημα συμβατό με χυλώδη ασκίτη, ενώ οι καλλιέργειες και η κυτταρολογική υγρού απέβησαν αρνητικές. Η ασθενής εισήχθη στην Δ’ Ογκολογική Κλινική του Νοσοκομείου ΙΑΣΩ, στις 22/01/2025 (6 εβδομάδες μετεγχειρητικά) με εμπύρετο (38,2°C), υψηλή CRP (18mg/dL, φυσιολογικό εύρος <0,5mg/dL), παραλυτικό ειλεό και εμμένοντα χυλώδη ασκίτη. Αποφασίσθηκε η συντηρητική αγωγή του ειλεού και η ασθενής ετέθη σε αγωγή με ενδοφλέβια αντιβίωση, διουρητικά και σωματοστατίνη. Διενεργήθηκε νέα παρακέντηση ασκιτικού υγρού, η ανάλυση του οποίου ανέδειξε υψηλά τριγλυκερίδια (120mg/dL), ενώ η κυτταρολογική και οι καλλιέργειες ήταν και πάλι αρνητικές. Ο ειλεός υφέθη τις επόμενες μέρες αλλά η ασθενής συνέχισε να παροχετεύει μεγάλη ποσότητα χυλώδους ασκίτη. Λόγω της εμμένουσας λεμφόρροιας, ακολούθησε η διενέργεια διαδερμικής λεμφαγγειογραφίας και εμβολισμού (με Λιπιδιόλη). Η διαδικασία ολοκληρώθηκε επιτυχώς στις 04/02/2025 και, με την πάροδο των ημερών, ο χυλώδης ασκίτης μετατράπηκε σε ορώδη ασκίτη, ενώ τα επίπεδα τριγλυκεριδίων μειώθηκαν σημαντικά. Ακολούθησε αφαίρεση του καθετήρα παροχέτευσης και συντηρητική θεραπεία του ασκίτη με διπλή διουρητική αγωγή, με σαφή βελτίωση της ασθενούς κατά την έξοδό της από το νοσοκομείο. Έκτοτε, η ασθενής παραμένει εκτός νοσοκομείου, χωρίς την ανάγκη περαιτέρω παροχέτευσης, σιτίζεται ικανοποιητικά και πρόκειται να ξεκινήσει επικουρική χημειοθεραπεία με καπεσιταμπίνη.

Συμπερασματικά : Αν και η πρακτική της λεμφαγγειογραφίας με λιπιδιόλη είχε εγκαταλειφθεί, η τελευταία φαίνεται να αποκτά έναν καινούργιο ρόλο στην αντιμετώπιση ασθενών με μετεγχειρητικό χυλώδη ασκίτη μετά από πολύπλοκα χειρουργεία.