ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΗ ΑΝΤΙΡΡΟΠΟΥΜΕΝΗ ΚΙΡΡΩΣΗ ΗΠΑΤΟΣ: ΔΙΕΤΗΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

Εισαγωγή: Ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση έχουν διάμεση επιβίωση 2 χρόνια. Τα MELD και Child-Pugh scores δεν περιλαμβάνουν μεμονωμένους παράγοντες που επηρεάζουν καθοριστικά την πρόγνωση.

Σκοπός: Η ανάδειξη κλινικών και εργαστηριακών χαρακτηριστικών των ασθενών με μη αντιρροπούμενη κίρρωση που παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόγνωση και θνητότητα.

Μέθοδος: Αναλύθηκαν αναδρομικά τα χαρακτηριστικά ασθενών με ρήξη αντιρρόπησης κίρρωσης και νοσηλεία την τελευταία 2ετία. Ομάδα ελέγχου ήταν ασθενείς που απεβίωσαν την περίοδο αυτή.

Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 71 ασθενείς (άνδρες 69%). Η συχνότερη αιτία κίρρωσης ήταν η αλκοολική (49%), ακολουθούμενη από τη MASLD (23%). Το 60% είχαν ηλικία <65 και η εκδήλωση ρήξης: ασκίτης 81.7%, ηπατική εγκεφαλοπάθεια 36% και κιρσορραγία 21%. Απεβίωσαν 17 ασθενείς (23.9%) με συχνότερη αιτία θανάτου την οξεία επί χρονίας ηπατική ανεπάρκεια. Θάνατος καταγράφηκε συχνότερα σε ασθενείς με αιτία κίρρωσης τη MASLD (p=0.01), την κατάχρηση αλκοόλ (p=0.12) και ρήξη με ηπατική εγκεφαλοπάθεια (p=0.023). Τα προγνωστικά μοντέλα είχαν ακρίβεια στην πρόγνωση της θνητότητας μόνο όταν το MELD-score ήταν >20 (p=0.02), ενώ το Child-Pugh δεν είχε ικανοποιητική προγνωστική αξία (p=0.135 για Child-Pugh=C, p=0.304 για Child-Pugh=B, p=0.316 για Child-Pugh=A).

Το άρρεν φύλο (p=0.067), η ηλικία >65 ετών (p=0.526), Charlson-Comorbidity-Index ≥3 (p=0.359) και νοσηλείες >2 (p=0.66) δεν είχαν στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τη θνητότητα.

Συμπέρασμα: Η αλκοολική κίρρωση αποτελεί τη συχνότερη αιτία ΜΑΚ σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Συχνότερος τρόπος ρήξης ο ασκίτης, ανεξαρτήτως της αιτιολογίας της κίρρωσης. Η θνητότητα σχετίστηκε στατιστικά με την ηπατική εγκεφαλοπάθεια, το MELD>20, τη MASLD και την κατάχρηση αλκοόλ.