Α’ Παθολογική Κλινική Γ.Ν. Ρόδου
Εισαγωγή : Η μακροχρόνια χορήγηση αγωγής με νουκλεοσιδικά ανάλογα έχει βελτιώσει σημαντικά την έκβαση των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β (XHB), με συνέπεια την αύξηση της μέσης ηλικίας των ασθενών που λαμβάνουν τέτοια αγωγή.
Σκοπός : Σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνήσουμε εάν αυτή η επιμήκυνση του προσδόκιμου των ασθενών ΧΗΒ συνδυάζεται με την ανάπτυξη συννοσηροτήτων που μπορεί να επηρεάσουν την πορεία της νόσου και το είδος της φαρμακευτικής αγωγής.
Μέθοδοι: Στη μελέτη μας έλαβαν μέρος 172 ασθενείς (Α/Γ= 100/72, μέσης ηλικίας 57,2) που ελάμβαναν αγωγή με νουκλεοσιδικά ανάλογα, με μέση περίοδο παρακολούθησης 8.5 έτη (εύρος 1-13). Οι ασθενείς υπεβάλλοντο στον ενδεικνυόμενο τακτικό εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο.
Αποτελέσματα: Από τους ασθενείς της μελέτης μας 67/172 (38.9%) ελάμβαναν αγωγή με tenofovir-disoproxil-fumarate (TDF), οι 87/172 (50,5%) ελάμβαναν εντεκαβίρη, ενώ 18/172 (10.4%) ελάμβαναν αγωγή με tenofovir/alafenamide. Κίρρωση κατά την έναρξη της παρακολούθησης τους διαπιστώθηκε σε 22/172 (12,8%) ενώ ηπατοκυτταρικός καρκίνος (ΗΚΚ) αναπτύχθηκε σε 4/172 (2.3%). Όσον αφορά την ύπαρξη συννοσηροτήτων υπερλιπιδαιμία διαπιστώθηκε σε 56/172 (32.5%), υπέρταση σε 38/172 (22.1%), και ΣΔ-2 σε 23/172 (13.4%).
Συμπεράσματα: Από τη μελέτη μας διαπιστώθηκε η χαμηλή επίπτωση ΗΚΚ σε ασθενείς υπό αγωγή με νουκλεοσιδικά ανάλογα, ενώ σημαντικός αριθμός αυτών ανέπτυξαν ή διέθεταν συννοσηρότητες στη πορεία παρακολούθησης (υπερλιπιδαμία, υπέρταση, ΣΔ-2).
Abstract ID
EP55
