ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β: Η ΔΕΚΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

Εισαγωγή

Η χρόνια HBV λοίμωξη χρήζει τακτικής κλινικής και εργαστηριακής παρακολούθησης λόγω του υψηλού κινδύνου μετάπτωσης σε κίρρωση και ηπατοκυτταρικό καρκίνο (ΗΚΚ). Τα δεδομένα όσον αφορά στη συμμόρφωση στην τακτική παρακολούθηση των ασθενών αυτών είναι ανεπαρκή.

Σκοπός

Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι η ανάλυση της συνέπειας των ασθενών στην τακτική ιατρική παρακολούθηση και της συμμόρφωσης αυτών στις θεραπευτικές προσεγγίσεις, αξιολογώντας όλες τις επιμέρους παραμέτρους.

Μέθοδοι

Πρόκειται για μία αναδρομική μελέτη HBsAg θετικών ασθενών που έχουν επισκεφθεί τουλάχιστον μία φορά το εξωτερικό ηπατολογικό ιατρείο της Β’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής κλινικής του «ΓΝΑ Ιπποκράτειο» κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ 01/2011-12/2021. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν ανώνυμα και η στατιστική ανάλυση διενεργήθη υπό το λογισμικό SPSS v28.0. Κατεγράφησαν τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών (φύλο, ηλικία, καταγωγή, ημερομηνίες πρώτης και τελευταίας επίσκεψης, συχνότητα επισκέψεων) σε συνδυασμό με εργαστηριακά και απεικονιστικά δεδομένα. Ως τακτική παρακολούθηση ορίστηκε η τουλάχιστον δύο φορές ανά έτος προσέλευσή τους στο τακτικό ιατρείο.

Αποτελέσματα

Τελικά συμπεριλήφθηκαν 224 ασθενείς στη μελέτη. Το διάμεσο χρονικό διάστημα παρακολούθησης υπολογιζόμενο σε μήνες ήταν 39 για τους ασθενείς με τακτική παρακολούθηση (1^η ομάδα) και 1 μήνας για τους ασθενείς που σταμάτησαν να παρακολουθούνται στο ιατρείο μας (2^η ομάδα). Σχετικά με την 1^η ομάδα ασθενών, το 37,7% ήταν αλλοδαποί, συγκριτικά με ποσοστό 55,6% στην 2^η ομάδα, μία διαφορά στατιστικά σημαντική (p=0,02). Το γεγονός αυτό δύναται να ερμηνεύσει την πλημμελή παρακολούθηση, καθώς ορισμένοι ασθενείς της 2^ης ομάδας με άγνωστη έκβαση πιθανώς επέστρεψαν στη χώρα καταγωγής τους. Και στις δύο ομάδες, η πλειοψηφία των ασθενών ήταν ανενεργοί φορείς της νόσου (χρόνια HBV λοίμωξη). Κίρρωση είχε αναπτυχθεί στο 15,7% της 1^ης ομάδας και στο 5,2% της 2^ης , ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά ανάπτυξης ΗΚΚ ήταν 7,1% και 0,7%. Επιπλέον, περισσότεροι ασθενείς της 1^ης ομάδας λάμβαναν θεραπεία (68,6%), συγκριτικά με τη 2^η ομάδα (34%), διαφορά στατιστικά σημαντική (p<0,001). Τέλος, υπήρξαν πέντε περιπτώσεις ασθενών, οι οποίοι επέστρεψαν στην τακτική ιατρική παρακολούθηση του κέντρου μας μετά από κατά μέσο όρο 7,4 έτη αποχής, τρεις εκ των οποίων είχαν πλέον ένδειξη έναρξης θεραπείας λόγω εξέλιξης της νόσου.

Συμπεράσματα

Υψηλό ποσοστό ασθενών με διάμεση ηλικία τα 44 έτη διέκοψε τη συστηματική παρακολούθηση ένα μήνα μετά την αρχική επίσκεψη και αφορούσε κατά κύριο λόγο πολίτες ξένης υπηκοότητας. Το 34% εξ αυτών βρισκόταν υπό θεραπεία.