Μελέτη των επιπέδων VEGF και οστεοποντίνης (OPN) σε ασθενείς με post-acute COVID-19.

Ολοένα και περισσότεροι ασθενείς που έχουν αναρρώσει από COVID-19 (ανεξαρτήτως κλινικής βαρύτητας) αναφέρουν εμμένοντα συμπτώματα για διάστημα μεγαλύτερο των 4 εβδομάδων, ένα σύνδρομο που έχει χαρακτηριστεί ως post-acute COVID-19. Αν και οι υποκείμενοι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί, εικάζεται ότι διάφορες προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες, οι οποίες υπερεκκρίνονται κατά τη διάρκεια της οξείας-υποξείας νόσου ευθύνονται (τουλάχιστον εν μέρει) για τις εκδηλώσεις του post-acute COVID-19. Για το λόγο αυτό προσδιορίσαμε στον ορό 105 ασθενών με post-acute COVID-19 τα επίπεδα οστεοποντίνης (OPN) και vascular-endothelial growth factor (VEGF) με ενζυμικές ανοσοπροσροφητικές δοκιμασίες (ELISA) κατά την πρώτη επίσκεψή τους (μετά τη νοσηλεία) στα εξωτερικά ιατρεία και κατά την επανεκτίμησή τους σε διάστημα μεγαλύτερο ή ίσο των 3 μηνών. Οι παρατηρήσεις ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με την ύπαρξη σοβαρών συμπτωμάτων κατά τη στιγμή της αιμοληψίας (κόπωση/αδυναμία ή/και δύσπνοια), ή ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με την τιμή της διαχυτικής ικανότητας του οξυγόνου (DLCO μικρότερη ή ίση του 60% της προβλεπόμενης τιμής) η οποία μετρήθηκε κατά την δεύτερη επίσκεψη. Διαπιστώσαμε ότι η τιμή της OPN ήταν μεγαλύτερη αν κατά τη στιγμή της αιμοληψίας ο ασθενής ανέφερε κόπωση/αδυναμία ή/και δύσπνοια (Εικ. 1Α), ενώ η τιμή του VEGF δεν εμφάνισε διαφορές (Εικ. 1Β). Αντίστοιχα, οι ασθενείς με DLCO<60% της προβλεπόμενης τιμής είχαν αυξημένα επίπεδα OPN (αν και η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική). Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στην τιμή του VEGF ανάλογα με την τιμή της DLCO (Εικ. 1C,D). Συμπερασματικά, οι ασθενείς με εμμένοντα συμπτώματα κόπωσης και δύσπνοιας μετά την οξεία νόσο από τον ιό SARS-CoV-2 εμφανίζουν υψηλότερες τιμές OPN στον ορό.