ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ PDL-1 ΣΤΟΝ ΚΟΛΟΟΡΘΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ.

Εισαγωγή: Η έκφραση του PDL-1 στα καρκινικά κύτταρα μπορεί να προκληθεί από το ανοσολογικό μικροπεριβάλλον, έχοντας ως αποτέλεσμα την ανοσολογική διαφυγή και τη δυσμενή πρόγνωση πολλών κακοηθειών. Ο ρόλος της έκφρασης του PDL-1 στο κολοορθικό καρκίνο είναι λιγότερο σαφής, με κάποιες δημοσιευμένες μελέτες να αναφέρουν αντιφατικά αποτελέσματα για το αν η έκφραση του PDL-1 υποδεικνύει καλύτερη ή χειρότερη πρόγνωση. Σκοπός της μελέτης: Μελέτη της έκφρασης του PDL-1 στο ΚΟΚ και διερεύνηση της σχέσης του με διάφορες κλινικοπαθολογικές παραμέτρους και την μικροδορυφορική αστάθεια. Υλικό και Μέθοδοι: Η έκφραση του PDL-1 μελετήθηκε με την ανοσοενζυμική μέθοδο της υπεροξειδάσης σε τομές παραφίνης που ελήφθησαν από 95 ΚΟΚ και αξιολογήθηκε με τη χρήση τριβάθμιου συστήματος λαμβάνοντας υπόψιν το ποσοστό των θετικών νεοπλασματικών κυττάρων: 0=<5%, 1=5-49% 2=≥50% με μεμβρανική χρώση οιασδήποτε έντασης. Αποτελέσματα: Η έκφραση του PDL-1 παρατηρήθηκε θετική σε 19 (18%) περιπτώσεις ΚΟΚ . Η έκφραση του διαπιστώθηκε κυρίως στις περιπτώσεις που δεν είχαν λάβει προεγχειρητική θεραπεία. Οι PDL-1 θετικοί όγκοι ήταν κυρίως χαμηλής διαφοροποίησης (P<0.001) με μυελοειδή φαινότυπο. Καμία συσχέτιση αγγειολεμφαγγειακής και περινευριδιακής διήθησης με την έκφραση του PDL-1. Στις περιπτώσεις χωρίς προεγχειρητική θεραπεία η 3ετής επιβίωση για τις ομάδες με θετικά (n=13) και με αρνητικά (n=47) PDL-1 ήταν 76% και 68% αντίστοιχα (P=0.1786). Ενδιαφέρον προκαλεί το εύρημα ότι σε ασθενείς θετικούς για μικροδορυφορική αστάθεια, η έκφραση του PDL-1 σχετιζόταν με μειωμένη επιβίωση από τη συγκεκριμένη νόσο. Συμπεράσματα: Η έκφραση του PDL-1 μπορεί να θεωρηθεί χρήσιμος μοριακός δείκτης καθότι θεωρείται προγνωστικός παράγοντας πτωχής επιβίωσης, αλλά και μελλοντικός θεραπευτικός στόχος σε ασθενείς με μικροδορυφορική αστάθεια.