Εισαγωγή: Τα σαρκώματα του πνεύμονα είναι σπάνια νεοπλάσματα, αποτελούν μόνο το 0,2-0,5% όλων των κακοηθειών του πνεύμονα και η διάγνωση τους είναι μια πρόκληση για τον παθολογοανατόμο. Από αυτά τα λειομυοσαρκώματα είναι τα πιο συχνά. Σκοπός της μελέτης: Τα πρωτοπαθή λειομυοσαρκώματα του πνεύμονα (PPL) είναι σπάνια νεοπλάσματα με γρήγορη ανάπτυξη και διαχωρίζονται σε σχέση με την προέλευσή τους (από το πνευμονικό παρέγχυμα, το βρογχικό δένδρο και από την πνευμονική αρτηρία). Η έγκυρη ανίχνευση προσφέρει την κατάλληλη θεραπεία και δυνατότητα βελτίωσης της πρόγνωσης, δεδομένου ότι είναι νεοπλάσματα με αργό ρυθμό μετάστασης. Υλικό και Μέθοδοι: Παρουσιάζουμε περίπτωση γυναίκας 70 ετών, η οποία επιβλήθηκε σε ογκεκτομή πνεύμονα. Στις διατομές του πνευμονικού παρεγχύματος βρέθηκε λευκόφαιος λοβωτός όγκος μεγαλύτερης διαμέτρου 2,5εκ. που αφαιρέθηκε πλήρως. Αποτελέσματα: Στην μικροσκοπική εξέταση ο νεοπλασματικός πληθυσμός αποτελείται από μεσεγχυματογενή επιθηλιόμορφα κύτταρα με έντονη πυρηνική πολυμορφία, ενίοτε με ενδοπυρηνικά έγκλειστα, με παρουσία γιγάντιων πολυπύρηνων κυτταρικών μορφών και αυξημένη μιτωτική δραστηριότητα. Έγινε ανοσοϊστοχημικός έλεγχος με αντισώματα έναντι SMA, HHF-35, Calponin, Desmin, EMA, CKAE1/AE3, CK7, CK8/18 κ.α. ο οποίος επιβεβαίωσε τα μορφολογικά ευρήματα. Συμπεράσματα: Τα μορφολογικά και ανοσοϊστοχημικά ευρήματα, σε συνδυασμό με απουσία γνωστού ιστορικού λειομυοσαρκώματος από το γυναικολογικό σύστημα είναι υπέρ του πολύμορφου επιθηλοειδούς PPL, παρεγχυματικού τύπου. Η ενδεικνύομενη θεραπευτική προσέγγιση είναι η χειρουργική αφαίρεση με επικουρική χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία.
- 19 προβολές