ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΤΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΧΟΥ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΜΕ ΕΤΕΡΟΛΟΓΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ

Εισαγωγή: Ο γαστρεντερικός στρωματικός όγκος (GIST) είναι ο πλέον συχνός μεσεγχυματογενής όγκος του γαστρεντερικού συστήματος. Οι περιπτώσεις που παρουσιάζουν πρόοδο νόσου ή αντίσταση στη θεραπεία, με αναστολείς τυροσινικής κινάσης, ενδέχεται να εμφανίσουν ασυνήθη μορφολογικά και ανοσοφαινοτυπικά χαρακτηριστικά. Σκοπός της μελέτης: Η παρουσίαση ενός περιστατικού πνευμονικής μετάστασης GIST του στομάχου μετά από θεραπεία με αναστολείς τυροσινικής κινάσης, το οποίο παρουσίασε ετερόλογη διαφοροποίηση προς χόνδρο. Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής με ιστορικό GIST στομάχου προ δεκαπενταετίας με τοπική υποτροπή μετά από έξι έτη, εμφάνισε στα πλαίσια του προγραμματισμένου ελέγχου, εξεργασία στον κάτω λοβό του αριστερού πνεύμονα. Διενεργήθηκε σφηνοειδής εκτομή. Παρελήφθη σφηνοειδές τμήμα πνεύμονα το οποίο περιέκλειε περίγραπτο όγκο λευκόφαιης χροιάς και ελαστικής σύστασης μεγίστης διαμέτρου 1,3 εκ. Ιστολογικά το νεόπλασμα είχε διφασικό πρότυπο ανάπτυξης, αποτελούμενο από επιθηλιόμορφο στοιχείο CD117 (+), DOG1 (+) CKAE-1/AE-3 (-), CK5/6 (-), p63 (-), TTF1 (-), Napsin A (-), CD99 (-), Vimentin (-) με συμπαγή αρχιτεκτονική, ικανού βαθμού ατυπία, πολυάριθμες μιτώσεις και από μεσεγχυματογενή συνιστώσα με ετερόλογη (χόνδρινη) διαφοροποίηση. Αποτελέσματα: Με βάση τα ανωτέρω μορφολογικά και ανοσοφαινοτυπικά χαρακτηριστικά, το νεόπλασμα διαγνώσθηκε ως συμβατό με υποτροπή GIST, με ετερόλογη διαφοροποίηση. Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται περιπτώσεις με ασυνήθη μορφολογικά και ανοσοφαινοτυπικά χαρακτηριστικά σε GIST μετά από θεραπεία με αναστολείς τυροσινικής κινάσης με ετερογενή διαφοροποίηση (επιθηλιοειδές σάρκωμα, ραβδομυοσάρκωμα, και χονδροσάρκωμα) και απώλεια της έκφρασης των CD117 και DOG1. Συμπεράσματα: Η γνώση των μορφολογικών και ανοσοϊστοχημικών αλλαγών σε GIST μετά από θεραπεία είναι σημαντική, ώστε να αποφευχθεί πιθανό διαγνωστικό σφάλμα.