Νίκαιας
Εισαγωγή: Λίγες περιπτώσεις μεταστάσεων στο θυρεοειδή από αδενοκαρκίνωμα παχέος εντέρου αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία και ακόμη σπανιότερες είναι οι περιπτώσεις με ταυτόχρονη παρουσία και πρωτοπαθούς νεοπλάσματος θυρεοειδούς . Σκοπός της μελέτης: Η παρουσίαση περίπτωσης μετάστασης αδενοκαρκινώματος παχέος εντέρου σε θυρεοειδή αδένα με θηλώδες μικροκαρκίνωμα. Υλικό και μέθοδοι: Γυναίκα 67 ετών υποβλήθηκε σε θυρεοειδεκτομή λόγω πολυοζώδους βρογχοκήλης με παρουσία απεικονιστικά ύποπτου όζου κατά τον αριστερό λοβό. Παραλάβαμε παρασκεύασμα θυρεοειδεκτομής βάρους 92 γραμμαρίων με παρουσία περίγραπτου,συμπαγούς ,λευκωπής χροιάς όζου μδ 1,7εκ. κατά τον αριστερό λοβό. Μικροσκοπικά ο όζος περιβάλλονταν από ινώδη ψευδοκάψα και τόσο μορφολογικά όσο και ανοσοιστοχημικά εμφάνιζε χαρακτήρες μεταστατικού αδενοκαρκινώματος παχέος εντέρου- σωληνώδεις και ηθμοειδείς σχηματισμοί επενδυόμενοι από κυλινδρικά ,μέτριας ατυπίας κύτταρα, με ποικίλης χρωστικότητος πυρήνες και ηωσινόφιλο πρωτόπλασμα Ανοσοιστοχημικά θετική έκφραση σε CDX2, CK20 και CEA και αρνητική σε TTF1 και κερατίνη 7. Συνυπήρχαν αλλοιώσεις πολυοζώδους βρογχοκήλης και θηλώδες μικροκαρκίνωμα (μδ 0,4 εκ) κατά τον δεξιό λοβό. Εκ των υστέρων ενημερωθήκαμε ότι ασθενής είχε υποβληθεί στο παρελθόν σε δεξιά ημικολεκτομή λογω αδενοκαρκινώματος π.εντέρου. Αποτελέσματα: Οι μεταστάσεις στο θυρεοειδή αδένα αφορούν σε πολύ μικρό ποσοστό των κακοήθων νεοπλασμάτων του και προέρχονται συνηθέστερα από καρκινώματα του νεφρού, του πνεύμονα και του μαστού. Μικρός αριθμός περιπτώσεων αφορούν σε νεοπλάσματα του π.εντέρου παρά το γεγονός ότι αποτελεί τον 2ο συχνότερο καρκίνο παγκοσμίως. Συμπεράσματα: Η πιθανότητα μετάστασης θα πρέπει να διερευνάται σε κάθε περίπτωση μονήρους όζου και ιστορικού καρκινώματος.
- 23 προβολές
Abstract ID
eP107
