ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΜΙΚΡΟΘΗΛΩΔΟΥΣ ΤΥΠΟΥ

Εισαγωγή: Το μικροθηλώδες αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου αποτελεί σπάνιο ιστολογικό υπότυπο με φτωχή πρόγνωση. Σκοπός της μελέτης: Παρουσίαση περιστατικού αδενοκαρκινώματος σιγμοειδούς, μικροθηλώδους τύπου, σε άνδρα 57 ετών με κλινική εικόνα αποφρακτικού ειλεού. Σκοπός της μελέτης: Εγχειρητικό παρασκεύασμα σιγμοειδεκτομής, που περιλάμβανε τμήμα παχέος εντέρου, μήκους 19εκ. με παρουσία ελκωτικού νεοπλασματικού όγκου, επιφανειακών διαστάσεων 2x3εκ., ο οποίος κυκλοτερώς αναπτυσσόμενος προκαλούσε στένωση του αυλού και επεκτεινόταν στο περιεντερικό λίπος, φθάνοντας επί της ορογονικής επιφάνειας. Αποτελέσματα: Ιστολογικά ο όγκος αφορούσε σε εξελκωμένο αδενοκαρκίνωμα παχέος εντέρου , μικροθηλώδους τύπου, παθολογοανατομικού σταδίου pΤ4aN2b. Παρατηρήθηκαν περινευρικές καρκινωματώδεις διηθήσεις, νεοπλασματικά έμβολα σε ενδοτοιχωματικά και εξωτοιχωματικά αγγεία και λεμφαγγεία, καρκινωματώδης διήθηση σε 8 από τους 16 λεμφαδένες με εξωλεμφαδενική επέκταση και 7 ελεύθερες νεοπλασματικές εστίες. Ανοσοϊστοχημικά τα νεοπλασματικά κύτταρα ήταν θετικά σε MSI. Συμπεράσματα: Το μικροθηλώδες αδενοκαρκίνωμα παχέος εντέρου περιγράφηκε πρώτη φορά το 2005, ενώ αναγνωρίστηκε επίσημα στην τελευταία ταξινόμηση κατά WHO. Aποτελεί το 9-19% των καρκινωμάτων του παχέος εντέρου και είναι συχνότερο σε άνδρες 53-72 ετών. Παρουσιάζει τυπική ιστολογική εικόνα, με μικρές συμπαγείς καρκινωματώδεις βλάστες με ανάστροφη πολικότητα, η οποία αναδεικνύεται με MUC1 και EMA. Τα νεοπλασματικά κύτταρα έχουν ηωσινόφιλο κυτταρόπλασμα και μέτρια πυρηνική ατυπία. Εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά, με αυξημένη πιθανότητα λεμφαγγειακών εμβόλων, λεμφαδενικών μεταστάσεων και τοπικής υποτροπής με 5ετή επιβίωση 37%, ενώ είναι ανθεκτικό στη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία. Μοριακά παρατηρούνται TP53 και KRAS μεταλλάξεις, ενώ η μικροδορυφορική αστάθεια είναι σπανιότερη. Η ιστολογική αναγνώριση και καταγραφή του είναι σημαντική, λόγω της επιθετικότερης βιολογικής συμπεριφοράς του.