ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΣ ΜΕΛΑΝΩΜΑ ΠΡΩΚΤΟΥ

Εισαγωγή: Ο πρωκτικός σωλήνας αποτελεί σπάνια θέση ανάπτυξης πρωτοπαθούς μελανώματος, αποτελώντας λιγότερο από το 1% επί του συνολικού αριθμού περιπτώσεων μελανώματος και χαρακτηρίζεται από επιθετική συμπεριφορά και κακή πρόγνωση για τον ασθενή. Σκοπός της μελέτης: Η επισήμανση των διαγνωστικών παγίδων που μπορούν να προκύψουν με συνηθέστερους τύπους καρκινώματος της περιοχής, κυρίως ενός χαμηλής διαφοροποίησης πλακώδους, και τον καθοριστικό ρόλο της ανοσοϊστοχημείας για τον σκοπό αυτό. Υλικό και μέθοδοι: Πολυποειδής βλάβη από το έξω στόμιο του πρωκτικού σωλήνα σε άνδρα 66 ετών με ελεύθερο ατομικό ιστορικό. Πραγματοποιήθηκε ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος τόσο με τη χρώση Η&Ε όσο και με τις κατάλληλες ανοσοϊστοχημικές χρώσεις. Αποτελέσματα: Στην επιφάνεια του πολύποδα, σε έκταση 7x2 mm, αναγνωριζόταν διηθητική νεοπλασματική εξεργασία υψηλού βαθμού κακοήθειας με μορφολογικά και ανοσοϊστοχημικά χαρακτηριστικά αμελανωτικού διηθητικού μελανώματος ατρακτοκυτταρικού τύπου, παρουσία εστιών ενδοβλεννογονίου (in situ) μελανώματος σε παρακείμενες θέσεις. Συμπεράσματα: Το σημαντικότερο ζήτημα για το συγκεκριμένο νεόπλασμα, ιδιαιτέρως επί απουσίας μελανίνης, συνίσταται στη διαφορική του διάγνωση από ένα χαμηλής διαφοροποίησης πλακώδες καρκίνωμα, η οποία είναι εφικτή εφόσον τεθεί ο αρχικός προβληματισμός και εφαρμοστεί ο ενδεδειγμένος ανοσοϊστοχημικός έλεγχος. Η ορθή και έγκαιρη διάγνωση μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην καλύτερη αντιμετώπιση του ιδιαίτερα επιθετικού αυτού νεοπλάσματος και τη βελτίωση της πρόγνωσης για τον ασθενή.