Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ VENETOCLAX ΚΑΙ ΑΖΑΚΥΤΙΔΙΝΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΜΛ/ΜΔΣ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ

EΙΣΑΓΩΓΗ: Η οξεία μυελογενής λευχαιμία σε ηλικιωμένους και ευπαθείς (frail) ασθενείς αποτελεί μείζων θεραπευτικό πρόβλημα. Το venetoclax, ένας αναστολέας της αντι-αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-2, σε συνδυασμό με αζακυτιδίνη αποτελεί μια υποσχόμενη θεραπευτική προσέγγιση σε αυτή την ομάδα ασθενών. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ο σκοπός της εργασίας ήταν να καταγράψουμε την εμπειρία του κέντρου μας σχετικά με την αποτελεσματικότητα και ανεκτικότητα της χορήγησης του συνδυασμού venetoclax/ αζακυτιδίνης σε ασθενείς με οξεία μυελογενή λευχαιμία (ΟΜΛ) και υψηλού κινδύνου μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο (ΜΔΣ). ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αναλύσαμε τα δεδομένα 10 ασθενών με μέσο όρο ηλικίας τα 67 έτη. Στο 80% (8/10) η αρχική διάγνωση ήταν ΟΜΛ ενώ στο 20% (2/10) ΜΔΣ. Στο 50% των ασθενών με ΟΜΛ, η νόσος ήταν δευτεροπαθής (2 ασθενείς με ΜΔΣ, 1 ασθενής με ΧΜΜΛ και 1 ασθενής με Ιδιοπαθή Μυελοῒνωση). Το 80% των ασθενών είχαν λάβει > 1 γραμμή θεραπείας (συστηματική χημειοθεραπεία, υπομεθυλιωτικοί παράγοντες, αλλογενή μεταμόσχευση μυελού των οστών) ενώ οι υπόλοιποι δύο έλαβαν venetoclax κατά τη διάρκεια της 1ης γραμμής θεραπείας με αζακυτιδίνη (μεταξύ 2ου και 6ου κύκλου). Το venetoclax χορηγήθηκε σε δοσολογία 400mg κατόπιν μιας ταχείας εντατικοποίησης (ramp-up) 3 ημερών. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το διάμεσο διάστημα παρακολούθησης ήταν 98 ημέρες (εύρος 26-154 ημέρες). Η συνολική απόκριση ήταν 20%, ήτοι ένας ασθενής ο οποίος πέτυχε πλήρη ύφεση της νόσου (CR) και ένας με μορφολογική απόκριση (morphologic leukemia-free state, MLFS) ενώ οι υπόλοιποι 8 (80%) δεν εμφάνισαν απόκριση. Αξιοσημείωτο, ήταν το ότι μόνο οι δύο ασθενείς που έλαβαν το venetoclax ως 1η γραμμή θεραπείας παρουσίασαν απόκριση. Επιπρόσθετα, δεν σημειώθηκε ουδεμία συσχέτιση του μοριακού προφίλ και του αριθμού των μεταλλάξεων των ασθενών με την απόκριση στη θεραπεία. Η μέση διάρκεια χορήγησης της θεραπείας ήταν 81 ημέρες (εύρος 26-150 ημέρες). Η διάμεση συνολική επιβίωση από την έναρξη του venetoclax ήταν 3,2 μήνες (95% CI:0,9-5,0) και 22,4 μήνες (95% CI:6,3-44,4) από τη διάγνωση της νόσου. Τα ανεπιθύμητα συμβάντα επηρέασαν σημαντικά την έκβαση της θεραπείας, με 7/10 ασθενείς να διακόπτουν πρόωρα εξαιτίας τοξικότητας (πίνακας). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Συμπερασματικά, ο συνδυασμός venetoclax και αζακυτιδίνης προσδίδει όφελος στους ασθενείς που το λαμβάνουν ως πρώτη γραμμή θεραπείας, αλλά εμφανίζει ελάχιστη αποτελεσματικότητα και υπολογίσιμη τοξικότητα σε πολυθεραπευμένους ασθενείς με ανθεκτική/υποτροπιάζουσα ΟΜΛ. Σημειώνεται πως τα ποσοστά απόκρισης της κοόρτης μας είναι σαφώς υποδεέστερα από τα αντίστοιχα της μόνης έως σήμερα αναδρομικής μελέτης ασθενών (I. Aldoss et al., haematologica 2018), γεγονός που ίσως οφείλεται στο πτωχότερο προφίλ των ασθενών μας (μεγαλύτερη ηλικία, πολυθεραπευμένοι, δευτεροπαθής ΟΜΛ στο 50%). Περαιτέρω μελέτη είναι αναγκαία για την εξαγωγή ασφαλέστερων συμπερασμάτων.