ΜΠΑΓΙΕΣΙΑΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ ΑΝΑΔΥΚΝΥΕΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΣ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΜΕ RITUXIMAB OR SILTUXIMAB ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΙΚΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ CASTELMAN (iMCD)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ιδιοπαθής πολυκεντρική νόσος του Castelman (iMCD) είναι μια σπάνια λεμφοϋπερπλαστική νόσος που χαρακτηρίζεται από λεμφαδενοπάθεια, γενικά συμπτώματα, κυτταροπενίες και δυσλειτουργία πολλαπλών οργάνων. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Το μονοκλωνικό αντίσωμμα έναντι της ιντερλευκίνης-6 Siltuximab μετά από και μελέτη φάσης 2 που έδειξε καλή ανταπόκριση με σχετικά καλό μακροχρόνιο προφίλ ασφάλειας είναι η μόνη εγκεκριμένη θεραπεία αλλά όχι εύκολα προσβάσιμη στην Ελλάδα. Η θεραπεία πρώτης γραμμής βασίζεται στο Rituximab. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αναφέρουμε τα αποτελέσματα θεραπείας σε 6 ασθενείς με συμπτωματικό iMCD που διαγνώσθηκαν και θεραπεύτηκαν στο κέντρο μας με θεραπείες βασισμένες στο Rituximab και ανασκοπούμε την βιβλιογραφία ακολουθώντας ανάλυση πιθανοτήτων κατά Bayes. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τους 6 ασθενείς και οι 6 διαγνώσθηκαν σε στάδιο ΙΙΙ οι 4/6 εμφάνισαν συμπτώματα όπως κακουχία, απώλεια βάρους και πυρετό και 1 εμφάνισε οιδήματα και πλευριτική συλλογή. 4 έλαβαν μονοθεραπεία μεRituximab και 2 ασθενείς έλαβαν θεραπεία με RCHOP. 4/6 ανταποκρίθηκαν με πλήρη ύφεση (CR) και 2/6 ανταποκρίθηκαν με μερική ύφεση( PR) στην χορηγούμενη θεραπεία. 3 ys ελεύθερα προόδου της νόσου (PFS) εμφάνισαν 5/6 ασθενείς. Από την ανασκόπηση βρήκαμε 11 μελέτες με iMCD που έλαβαν Siltuximab 11 mg/kg q 3 weeks με συνολικά 183 ασθενείς και 6 μελέτες με 102 ασθενείς με iMCD που έλαβαν θεραπείες βασισμένες στο Rituximab (59 ασθενείς) ενώ οι υπόλοιποι έλαβαν θεραπείες βασισμένες στην Θαλιδομίδη. Αναλύσαμε τα δεδομένα ως προς τα συνολικά ποσοστά ανταπόκρισης και βάθος ανταπόκριση (πλήρης CR ή μερική ύφεση PR) αλλά και το PFS στα 3 έτη και τον έλεγχο των συμπτωμάτων. Με βάση το μοντέλο πιθανοτήτων κατά Bayes συγκρίνουμε την ολική πιθανότητα για τα καταληκτικά σημεία της μελέτης μας ( Πίνακας 1) και ελέγξαμε την στατιστική σημαντικότητα με το μη παραμετρικό Mann Whitney U-test. Η ολική πιθανότητα για έλεγχο των συμπτωμάτων και για το 3 ys PFS είναι ελαφρώς υψηλότερη με το Siltuximab και η ολική πιθανότητα Πλήρους υφέσεως υψηλότερη με No-Siltuximab βασισμένες θεραπείες αλλά δεν παρατηρήσαμε διαφορές με στατιστική σημαντικότητα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Συμπέρασματικά οι θεραπείες με Siltuximab vs No-Siltuximab ( Thalidomide or Rituximab) είναι ισοδύναμες όσον αφορά τις πιθανότητες ελέγχου των συμπτωμάτων της νόσου, επίτευξης ολικής ανταπόκρισης και το ποσοστό PFS στα 3 έτη.