EΙΣΑΓΩΓΗ: Το Rituximab είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία είναι μια ασφαλής και αποτελεσματίκη θερεαπευτική επιλογή σε ασθενείς που πάσχουν από B Non-Hodgkin Λεμφώματα (B-NHL) . Η μορφή υποδόριας χορήγησης του Rituximab (scR) έχει λάβει έγκριση πρόσφατα για τη θεραπεία των Β-ΝΗL (Lancet Haematol. 2017 Jun; 4(6):e272-282, Haematologica 2017;102: 1913-1922) με συγκρίσιμο προφίλ ασφάλειας και αποτελεσματικότητας ως προς την κλασική μορφή ενδοφλέβιας χορήγησης. Αν και στην περίληψη χαρακτηριστικών του προϊόντος συστήνεται η χορήγηση προετοιμασίας πριν την έγχυση του scR για την αποφυγή ανεπιθύμητων αντιδράσεων σχετιζόμενων με την έγχυση (ARR), η μορφή της υποδορίας χορήγησης που εμπεριέχει την ανασυνδυασμένη ανθρώπινη υαλουρονιδάση, πιθανώς εξαλείφει την αναγκαιότητα χορήγησης προετοιμασίας. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσιάζουμε την εμπειρία του κέντρου μας από τη χορήγηση του scR σε ασθενείς με B-NHL με έμφαση στην ασφάλεια χορήγησης του χωρίς την προηγούμενη χορήγηση ειδικής προετοιμασίας. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Συλλέξαμε δεδομένα από όλους τους ασθενείς με B-NHL που έλαβαν scR στο κέντρο μας μεταξύ 9/2012 and 1/2020. Ο διάμεσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 30.3 μήνες. Τα χαρακτηριστικά των ασθενών μας παρουσιάζονται στον πίνακα 1. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Συνολικά χορηγήθηκαν 450 δόσεις scR με διάμεσο αριθμό χορηγήσεων 12 (2-37). Οκτώ ασθενείς έλαβαν scR με χλωραμβουκίλη, 8 με CHOP, 8 με CVP, 4 με Bendamustine και 1 έλαβε scR ως μονοθεραπεία. Εικοσιδύο ασθενείς έλαβαν scR ως θεραπεία συντήρησης. Δεν χορηγήθηκε ειδική προετοιμασία πριν την έγχυση του scR σε κανένα ασθενή. Στις περιπτώσεις όπου το scR χορηγούνταν μαζί με σχήμα χημειοθεραπείας που περιελάμβανε κορτικοστεροειδές, τότε το σχήμα χορηγούνταν πριν την έγχυση του scR. Μόνο ένας ασθενής παρουσίασε ARR (πυρετό και ρίγος 2 ώρες μετά τη χορήγηση του scR) κατά την πρώτη έγχυση του scR στο συγκεκριμένο ασθενή και άλλες αντιδράσεις δεν παρατηρήθηκαν στις επόμενες εγχύσεις. Οι ανταποκρίσεις στη θεραπεία παρουσιάζονται στον πίνακα 2. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η εμπειρία του κέντρου μας από τη χορήγηση του scR σε ασθενείς με B-NHL δείχνει πως η συγκεκριμένη θεραπευτική επιλογή είναι αποτελεσματική και , κυρίως , ασφαλής . Αξίζει να σημειωθεί πως οι ARR ήταν λιγότερο συχνές στην ομάδα ασθενών μας, σε σχέση με τη δημοσιευθείσα εμπειρία, παρά το γεγονός πως εμείς δεν χορηγήσαμε ειδική προετοιμασία πριν τη χορήγηση του φαρμάκου. Επομένως, το scR μπορεί να είναι μια πιο ελκυστική θεραπευτική επιλογή υπό την έννοια της ασφάλειας και της ποιότητας ζωής των ασθενών (μεγάλος αριθμός χορηγήσεων χωρίς ανάγκη φλεβικού καθετηριασμού, σύντομος χρόνος έγχυσης) χωρίς να υπολείπεται σε αποτελεσματικότητα σε σχέση με την ενδοφλέβια χορήγηση.

Abstract ID
096

Συγγραφέας