ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ, ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΑΓΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ – ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ.

EΙΣΑΓΩΓΗ: Οι ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα (ΚΑ-Ν) και αναιμία συχνά προσέρχονται με καθυστέρηση για αιματολογική διερεύνηση γιατί τα ενοχλήματά τους αποδίδονται στη βασική τους νόσο, ενώ αντιθέτως οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη(ΣΔ) συχνά εμφανίζουν μικρή αναιμία και για αυτήν υποβάλλονται σε ενδελεχή έλεγχο χωρίς συνηθέστερα να εντοπίζεται ακριβής αιτία. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η μελέτη των αιματολογικών δεικτών ασθενών που προσέρχονται στα ΤΕΠ νοσοκομείου. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Διερευνήθηκε προοπτικά η συχνότητα και η αιτιολογία ποικίλων αιματολογικών διαταραχών που διαπιστώνονταν στη γενική αίματος σε δείγμα πληθυσμού 1005 ασθενών που προσήλθαν για άλλο λόγο σε δύο μη Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία της Δ.Ελλάδος μεταξύ 1.10.2018 και 30.06.2019. Από αυτούς 224 (22.3%) ανέφεραν ΚΑ-Ν, 372 (37%) υπέρταση και 194 (19.3%) ΣΔ. Στους ασθενείς αυτούς αναλύθηκαν οι παράμετροι της γενικής αίματος και του βιοχημικού ελέγχου και φυλάχτηκαν επιχρίσματα περιφερικού αίματος για μορφολογική αξιολόγηση. Η σύγκριση των συχνοτήτων για κάθε παράμετρο έγινε μεταξύ του υπό μελέτη πληθυσμού με κάθε νόσημα και όλων των υπολοίπων ελεγχθέντων ασθενών που δεν ανέφεραν ιστορικό του υπό μελέτη νοσήματος. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι ασθενείς με ΚΑ-Νπαρουσίαζαν συχνότερα αναιμία (36.6% έναντι 28.5%, p<0.01), κυρίως υπόχρωμη μικροκυτταρική (24.6% έναντι 19.6%,p<0.01), αλλά και μακροκυτταρική (17.0% έναντι 14.6%,p<0.05), με αυξημένο RDW (29.5% έναντι 22.5%,p<0.01), λευκοκυττάρωση (41.5% έναντι 32.9%,p<0.01), πολυμορφοπυρήνωση (41.1% έναντι 34.2%,p<0.01), μονοκυττάρωση (44.6% έναντι 37.0%,p<0.01), θρομβοπενία (12.9% έναντι 9.5%,p<0.05) με αυξημένο MPV (7.0% έναντι 4.8%,p<0.05), αυξημένη κρεατινίνη (18.3% έναντι 11.7%,p<0.01), CRP (60.4% έναντι 55.4%,p<0.05), ολική χοληστερίνη (23.4% έναντι 14.4%, p<0.001)και ελαττωμένη αλβουμίνη (31.3% έναντι 24.3% p<0.01). Οι υπερτασικοί ασθενείςπαρουσίαζαν συχνότερα σχετική μονοκυττάρωση (40.6% έναντι 37.0%, p<0.05), αυξημένο MPV (6.5% έναντι 4.8%, p<0.05), αυξημένη κρεατινίνη (14.0% έναντι 11.7%, p<0.05),ολική χοληστερίνη (16.1% έναντι 14.4%, p<0.05), CRP (59.5% έναντι 55.4%, p<0.01) καιφερριτίνη (22.3% έναντι 18.8%, p<0.01) και ελαττωμένη αλβουμίνη(25.7% έναντι 24.3% p<0.01). Τέλος οι ασθενείς με ΣΔ παρουσίαζαν συχνότερααναιμία (38.7% έναντι 28.5%, p<0.001), κυρίως υπόχρωμη μικροκυτταρική (28.9% έναντι 19.6%, p<0.001), με αυξημένο RDW (32.0% έναντι 22.5%, p<0.001), λευκοκυττάρωση (38.7% έναντι 32.9%, p<0.05), αυξημένο MPV(7.9% έναντι 4.8%, p<0.01), κρεατινίνη (18.6% έναντι 11.7%, p<0.001), σάκχαρο (72.0% έναντι 46.7%, p<0.001),CRP (61.8% έναντι 55.4%, p<0.05)και φερριτίνη (22.2% έναντι 18.8%, p<0.05) και ελαττωμένη αλβουμίνη (26.3% έναντι 24.3% p<0.05) και φερριτίνη (6.5% έναντι 4.2%, p<0.05). Τα συνολικά διαγνωστικά δεδομένα είναι συνηγορητικά αυξημένης συχνότητας δύο τύπωναναιμίας στους ασθενείς μεΚΑ-Ν και ΣΔ, η οποία είναι αφ’ ενός σιδηροπενική/μεθαιμορραγική με πιθανώς ενοχοποιούμενα τα αντιπηκτικά και αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα και αφ’ ετέρου σιδηροαχρηστική / χρονίας νόσου με αυξημένους δείκτες φλεγμονής και μικρη επιβάρυνση της νεφρικής λειτουργίας. Δεν επιβεβαιώθηκε αυξημένη συχνότητα ορθόχρωμης αναιμίας στους υπερτασικούς ασθενείς, σχετιζόμενη με τη χρήση αναστολέων ΜΕΑ/αγγειοτενσίνης. Αξιοσημείωτο εύρημα σε όλους τους πληθυσμούς ασθενών η αύξηση του MPVχωρίς αριθμητική διαταραχή των αιμοπεταλίων, εύρημα που θα διερευνηθεί περαιτέρω. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Στο μεγάλο και αντιπροσωπευτικό δείγμα ασθενών που ελέγχθηκε επιβεβαιώθηκε αυξημένη συχνότητα αναιμίας με δύο διαφορετικούς χαρακτήρες που δεν μπορεί να ερμηνευτεί από την μικρή παρατηρηθείσα επιβάρυνση της νεφρικής λειτουργίας αλλά από τα υποκείμενα νοσήματα και από φαρμακευτικές επιπλοκές. Η διαπιστωθείσα αύξηση του MPV πιθανώς αντικατοπτρίζει διαταραχή της θρομβοκυτταροποίησης στα πλαίσια των υποκείμενων νοσημάτων και αξίζει να διερευνηθεί περισσότερο.