ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΜΥΕΛΟΥΠΕΡΟΞΕΙΔΑΣΗΣ ΣΕ ΒΑΡΕΩΣ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ COVID-19, ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΓΡΙΠΗ (Η1Ν1) Ή ΒΑΚΤΗΡΙΑΚΗ ΣΗΨΗ

EΙΣΑΓΩΓΗ: Από την εμφάνιση του ιού SARS-CΟV-2 τον Δεκέμβριο του 2019, η νόσος που προκαλείται από τον ιό (COVID-19), έχει προοδευτικά πάψει να θεωρείται απλά ως μια σοβαρή αλλά συνήθης μορφή αμφοτερόπλευρης πνευμονίας· έχει δοθεί έμφαση στους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που οδηγούν σε απορρύθμιση της ανοσολογικής απάντησης από τον οργανισμό, κάτι που έχει συσχετιστεί με εκτεταμένο σχηματισμό θρόμβων, ιδίως στη μικροκυκλοφορία. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της ανοσολογικής απάντησης σε συνδυασμό με την εκτίμηση δεικτών βλάβης του ενδοθηλίου και παραγόντων αιμόστασης σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς με COVID-19·επίσης η σύγκριση των παραπάνω παραγόντων με αντίστοιχους σε ασθενείς που πάσχουν από γρίπη (H1N1) ή βακτηριακή σήψη και νοσηλεύονται στο περιβάλλον της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην παρούσα μελέτη εισήχθησαν 23 σηπτικοί ασθενείς που νοσηλεύονταν στη ΜΕΘ. Από αυτούς, 9 ασθενείς ήταν SARS-COV-2 (+), 5 ήταν H1N1 (+) και 9 είχαν κάποια μορφή βακτηριακής σήψης. Έγιναν λήψεις δειγμάτων (ορός και πλάσμα) κατά την εισαγωγή των ασθενών στη ΜΕΘ (χρονικό σημείο 1) και,στη συνέχεια, είτε κατά την βελτίωση είτε κατά την επιδείνωση του εκάστοτε ασθενούς (χρονικό σημείο 2). Στα δείγματα μετρήθηκαν οι παρακάτω παράγοντες: δραστικότητα ADAMTS-13 (%), με τη μέθοδο μεταφορά ενέργειας συντονισμού φθορισμού (FRET) της Immucor, με τον αναλυτή Fluoroskan, παράγοντας VonWillebrand (vWF)%, παράγοντας VIII (fVIII)%, αντιθρομβίνηIII (ΑΤΙΙΙ)%, πρωτεΐνη S %, πρωτεΐνη C%, ( Dade Bhering, Siemens), μυελοϋπεροξειδάση (MPO), (ELISA R&D) αντισώματα έναντι της καρδιολιπίνης (ACA). Υπολογίστηκε επίσης ο λόγος vWF/ADAMTS-13. Η ικανότητα διάκρισης της MPO έγινε με ανάλυση ROC. Η στατιστική ανάλυση όλων των στοιχείων έγινε με το πρόγραμμα SPSS 17.0 (IBM Corporation, NY, 2008). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι τιμές MPO σε ασθενείς με COVID-19 ήταν σημαντικά υψηλότερες, τόσο σε σχέση με αυτούς που έπασχαν από γρίπη (Η1Ν1), όσο και με τους πάσχοντες από βακτηριακή σήψη. Η MPO παρουσίασε σημαντική ικανότητα διάκρισης των COVID-19 ασθενών (ROC ανάλυση), με περιοχή κάτω από την καμπύλη (Area Under the Curve, AUC) κατά την εισαγωγή 0.86 (95% confidence interval 0.66 – 1, p=0.005) ακόμα και όταν στο μοντέλο λογιστικής παλινδρόμησης ελήφθη υπόψη το σκορ APACHE ή τα επίπεδα του VWf. (Πίνακας 2) Στο χρονικό σημείο 2, ανεξάρτητα από την κατάσταση των ασθενών (βελτίωση ή επιδείνωση), η ικανότητα διάκρισης της MPO παρέμεινε (AUC=0.83, 95% confidence interval 0.62 – 1.0, p=0.01). Η MPO σχετίζεται αρνητικά με την ADAMTS-13, σε συμφωνία με μελέτες που δείχνουν ότι η δραστικότητα της ADAMTS-13 μειώνεται μετά από έκθεσή της σε υποχλωριώδες οξύ που παράγεται από την MPO. Στους ασθενείς με COVID-19 τα επίπεδα των D-dimers, του ινωδογόνου και της ADAMTS-13 ήταν υψηλότερα ενώ τα επίπεδα του FVIII χαμηλότερα. Δεν υπήρχε αλλαγή των παραγόντων που σχετίζονται με την ενδοθηλιακή βλάβη ανεξάρτητα από την έκβαση του ασθενούς (βελτίωση, επιδείνωση). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: H ανοσολογική απάντηση, στα πλαίσια της ενεργοποίησης του συστήματος της φυσικής ανοσίας, δείχνει να είναι σημαντικά αυξημένη σε ασθενείς με COVID-19, σε σύγκριση με πάσχοντες από άλλους τύπους σήψης. Η διέγερση της ανοσολογικής αντίδρασης δεν φαίνεται να συνοδεύεται απαραίτητα από μεγαλύτερη διαταραχή του συστήματος αιμόστασης/ενδοθηλίου. Η διαταραχή του ενδοθηλίου παραμένει αρκετά μετά από ένα σηπτικό ερέθισμα.