ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ΣΤΟ PFS2ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΜΥΕΛΩΜΑ ΣΕ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα ακολουθούν κλινική πορεία με υφέσεις και υποτροπές με τις θεραπείες να εναλλάσσονται με βάση την αρχή της αλλαγής κλάσης φαρμάκων, ώστε να υπάρχει ανταπόκριση του διαφυγόντα κλώνου της νόσου. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η Ημι-Μαρκοβιανή αλυσίδα είναι μια στοχαστική διαδικασία στην οποία οι καταστάσεις εναλλάσσονται σε χρόνο που αντιστοιχεί στον χρόνο μέχρι την επόμενη θεραπεία (TTNT) (1). ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην ανάλυση μας περιλάβαμε 145 Μη-Επιλέξιμους για μεταμόσχευση ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα που διαγνώσθηκαν και θεραπεύτηκαν μετά το 2005 σε ένα κέντρο. Οι καταστάσεις θεραπείας ορίστηκαν οι εξής 4 [ Velcade, Lenalidomide, Chemotherapy/Thalidomide (TLD) και οι συνδυασμοί νέων φαρμάκων Combinations (Daratumumab, Carfilzomib)]. Ως χρόνος μετάβασης ορίστηκε το TTNT σε μήνες. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Αρχικά δημιουργήσαμε τον πίνακα πιθανοτήτων εναλλαγής θεραπειών και οι συχνότερες μεταβάσεις ήταν από Velcade σε Lenalidomide 48% των ασθενών που ξεκίνησαν με Velcade και από Lenalidomide σε Velcade 52% των ασθενών που ξεκίνησαν με Lenalidomide. Ενώ η επιλογή Velcade ή Lenalidomide σε New agents combinations ανέρχεται στο 32% και 21% αντίστοιχα ( σχήμα 1 Α). Σε όλες τις γραμμές θεραπείας η μέση διάρκεια παραμονής στην Lenalidomide είναι 29,3 μήνες και η μέση διάρκεια παραμονής στο Velcade 18,5 μήνες δείχνοντας ότι στους ηλικιωμένους ασθενείς οι ασθενείς παραμένουν περισσότερο χρόνο στις θεραπείες με Lenalidomide. Στην συνέχεια επιλέξαμε τους ασθενείς που βρίσκονται στα συχνότερα κλινικά σενάρια και συγκρίναμε το PFS2 με σκοπό να δούμε μετά δύο γραμμές θεραπείας ποιο είναι το κλινικό σενάριο που παρέχει πλεονέκτημα στο PFS2 που αποτελεί δείκτη αποτελεσματικότητας των θεραπειών. Στο πρώτο κλινικό σενάριο Velcade μετά Lenalidomide εντάχθηκαν n=37 ασθενείς, στο σενάριο Lenalidomide μετά Velcade n=22 ασθενείς και στο τρίτο Velcade ή Lenalidomide μετά New agents Combinations n=21 ασθενείς (13 Daratumumab, 8 Carfilzomib). Πραγματοποιήσαμε ανάλυση επιβίωσης κατά Kaplan Maier και το διάμεσο PFS2 προσδιορίστηκε Velcade μετά Lenalidomide 41 (21,5-60,4) μήνες, Lenalidomide μετά Velcade 37 (21-53,6) μήνες και First Line μετά New agents Combinations 51 (39-69) μήνες ( Long Rank, p=0,566, σχήμα 1Β). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η εναλλαγή από Velcade σε Lenalidomide ή από Lenalidomide σε Velcade δεν δίνει σε κανένα συνδυασμό πλεονέκτημα ως προς το PFS2 αν και το διάστημα παραμονής στην Lenalidomide ήταν κατά 11 μήνες μεγαλύτερο σε σχέση με το Velcade. Μόνο η χορήγηση στην δεύτερη γραμμή των νέων παραγόντων (Daratumumab ή Carfilzomib) δίνει κλινικό πλεονέκτημα 10 μηνών αν και στατιστικά δεν έχει φτάσει ακόμα στην στατιστική σημαντικότητα λόγω του μικρού αριθμού των ασθενών και του μικρού διαστήματος παρακολούθησης.