ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΩΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΥ ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΛΕΜΦΩΜΑΤΟΣ HODGKIN (cHL) ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΕΔΡΑΙΩΣΗΣ ΜΕ BRENTUXIMAB VEDOTIN (BV) ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΛΟΓΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ (ASCT): ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η θεραπεία πρώτης γραμμής αστοχεί στο 20-30% των περιπτώσεων cHL. Οι ασθενείς με πρωτοπαθώς ανθεκτική νόσο εμφανίζουν δυσμενέστερη πρόγνωση συγκριτικά με αυτούς που έχουν ενεργό υπολειμματική νόσο μετά τη θεραπεία 1ης γραμμής ή υποτροπιάζουν μετά από πλήρη ύφεση (ΠΥ). Η ASCT παραμένει θεραπεία εκλογής, ωστόσο δεν είναι πάντα εφικτή στην ανωτέρω υποομάδα -κυρίως λόγω χημειοαντοχής- καθιστώντας επιτακτική την ανεύρεση εναλλακτικών θεραπευτικών προσεγγίσεων. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάδειξη του πιθανού θεραπευτικού ρόλου της ακτινοθεραπείας σε συνδυασμό με BV ως εδραίωση/συντήρηση μετά από ASCT σε ασθενείς με πρωτοπαθώς ανθεκτικό cHL, με έναυσμα τις περιπτώσεις 2 ασθενών με ανθεκτική νόσο στη θεραπεία 1ης και 2ης γραμμής, που πέτυχαν μερική ύφεση (ΜΥ) και κατέστησαν κατάλληλοι για μεταμόσχευση με το συνδυασμό BV και χημειοθεραπείας. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Περιγράφουμε 2 περιπτώσεις ασθενών με cHL οζώδους σκλήρυνσης, σταδίου ΙΙΑ δυσμενούς πρόγνωσης [early unfavorable (intermediate)], με τραχηλική, υπερκλείδιο και λεμφαδενοπάθεια μεσοθωρακίου, που εμφάνισαν εξέλιξη νόσου κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη λήξη της θεραπείας με ΑBVD. Μετά τη θεραπεία διάσωσης με IGEV (ifosphamide, gemcitabine, vinorelbine, steroids), αμφότεροι οι ασθενείς εμφάνισαν ανθεκτική νόσο [Deauville 5-point scale (D5PS) score 5 στο PET/CT] και υπεβλήθησαν σε θεραπεία 3ης γραμμής με BRESHAP (BV, etoposide, steroids, high-dose cytarabine, cis-platinum) επιτυγχάνοντας ΜΥ ώστε να καταστούν επιλέξιμοι για ASCT. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ασθενής #1: Το PET/CT περί την ημέρα 45 μετά την ΑSCT ήταν ενδεικτικό εμμένουσας νόσου σε περιορισμένες ανατομικές περιοχές (D5PS score 4). Η ασθενής ετέθη σε θεραπεία εδραίωσης με BV ως «πρωτοπαθώς ανθεκτική νόσος» με παρουσία πολλαπλών παραγόντων κινδύνου, σύμφωνα με τη μελέτη AETHERA. Ταυτόχρονα, υποβλήθηκε σε ακτινοθεραπεία με σκοπό την ίαση (36 Gy στο αρχικώς προσβεβλημένο πεδίο και 10 Gy στο πεδίο της υπολειμματικής νόσου). Το PET/CT μετά την ακτινοθεραπεία και υπό BV ανέδειξε πλήρη ύφεση (ΠΥ) και η ασθενής τελικώς ολοκλήρωσε 16 κύκλους BV. Παραμένει σε ΠΥ 27 μήνες μετά την ASCT. Ασθενής #2: Το PET/CT περί την ημέρα 45 μετά την ΑSCT ανέδειξε D5PS score 3 σε περιορισμένες ανατομικές περιοχές (θετικό κατά Cheson 2007 και οριακό κατά Lugano 2014) και ετέθη σε θεραπεία εδραίωσης με BV ως «πρωτοπαθώς ανθεκτική νόσος» σύμφωνα με τη μελέτη AETHERA. Μετά από 4 κύκλους (συνολικά 7 συμπεριλαμβανομένων των BRESHAP) το BV διεκόπη λόγω νευροτοξικότητος. Εν παραλλήλω, ο ασθενής υπεβλήθη σε ακτινοθεραπεία (36 Gy στα σημεία της υπολειμματικής νόσου). Το PET/CT μετά την ακτινοθεραπεία και υπό BV παρέμεινε οριακό με D5PS score 3. Ο ασθενής παραμένει σε ύφεση 21 μήνες μετά την ASCT. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η παρούσα μελέτη καταδεικνύει το εφικτόν της συγχορήγησης BV ως εδραίωσης και ακτινοθεραπείας σύντομα μετά την ASCT ως θεραπευτικής προσέγγισης που δύναται να επιφέρει την ίαση χωρίς να περιγράφεται στη σχετική κλινική μελέτη ώστε να θεωρείται «evidence-based». Η ενδεχόμενη αποτελεσματικότητα της στρατηγικής αυτής αφορά ασθενείς με ανθεκτικό cHL με σχετικά εντοπισμένη νόσο τόσο πριν όσο και μετά την ASCT. Θεωρούμε ότι η ακτινοθεραπεία δε θα πρέπει να λησμονείται σε κατάλληλους ασθενείς με cHL ενόψει ταυτόχρονης θεραπείας εδραίωσης με BV μετά από ASCT. Αμφότερες οι μέθοδοι δύνανται να οδηγήσουν σε ίαση, πιθανώς χωρίς σημαντική αθροιστική τοξικότητα.