Η ΑΛΛΟΓΕΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΜΕ ΜΥΕΛΟΑΦΑΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΕΛΑΤΤΩΜΕΝΗΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΥΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΗ ΟΛΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΗ ΟΞΕΙΑ ΜΥΕΛΟΓΕΝΗ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η δευτεροπαθής ή σχετιζόμενη με θεραπεία οξεία μυελογενής λευχαιμία (ΟΜΛ) έχει πτωχή έκβαση. Αν και η αλλογενής μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων αποτελεί θεραπεία ίασης, τα κριτήρια επιλογής ασθενών και το βέλτιστο σχήμα προετοιμασίας παραμένουν υπό μελέτη. Το μυελοαφανιστικό σχήμα προετοιμασίας με ελαττωμένη τοξικότητα (FluTreo: Fludarabine 150mg/m2, Treosulfan 42g/m2) έχει δείξει υπεροχή έναντι των σχημάτων μειωμένης έντασης στην ΟΜΛ. Ωστόσο, τα μακροχρόνια αποτελέσματα δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί στη δευτεροπαθή ΟΜΛ, κυρίως σε σύγκριση με ασθενείς που δεν έλαβαν μεταμόσχευση. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Στην παρούσα μελέτη υποθέσαμε ότι το σχήμα FluTreo προσφέρει πλεονέκτημα επιβίωσης έναντι των άλλων θεραπευτικών επιλογών. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήσαμε διαδοχικούς ασθενείς που θεραπεύθηκαν για δευτεροπαθή ΟΜΛ στο κέντρο μας τις τελευταίες δύο δεκαετίες (1998-2018). Κριτήρια αποκλεισμού ήταν: ηλικία>70 ετών, κατάσταση ικανότητας ECOG≥3 στην προσέλευση, εντατικοποιημένα σχήματα χημειοθεραπείας≤2 και αυτόλογη ή απλοταυτόσημη μεταμόσχευση καθώς αυτές εφαρμόστηκαν σε μεμονωμένους ασθενείς. Από το 2013, χορηγείται το σχήμα FluTreo για ασθενείς που πρότερα θα λάμβαναν σχήμα ελαττωμένης έντασης (RIC). Μελετήθηκαν: ηλικία, τύπος νόσου (δευτεροπαθής/σχετιζόμενη με θεραπεία), εντατικοποιημένα σχήματα χημειοθεραπείας, κυτταρογενετική, ολική επιβίωση και επιβίωση ελεύθερη νόσου. Στους ασθενείς μετά μεταμόσχευση καταγράφηκαν ακόμη ο δείκτης HCT-CI, η αθροιστική επίπτωση της νόσου μοσχεύματος κατά ξενιστή (GVHD) και η θνητότητα σχετιζόμενη με μεταμόσχευση (TRM). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μελετήσαμε 19 ασθενείς που έλαβαν FluTreo έναντι 46 ασθενών με άλλα σχήματα (39 μυελοαφανιστικά και 8 ελαττωμένης έντασης) και 52 ασθενών που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία. Πλήρης ύφεση επιτεύχθηκε σε όλους τους ασθενείς με FluTreo πριν τη μεταμόσχευση, έναντι 53% των άλλων μεταμοσχεύσεων και 44% των ασθενών μόνο με χημειοθεραπεία (p<0,001). Η διάμεση ηλικία ήταν σημαντικά αυξημένη στους ασθενείς με FluTreo και αυτούς που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία (59 και 58 ετών αντίστοιχα), έναντι των υπολοίπων (48 ετών, p<0,001). Με διάμεση παρακολούθηση 43 (εύρος 13-204) μηνών στους επιβιώσαντες ασθενείς από τη διάγνωση της νόσου, η τετραετής ολική επιβίωση ήταν 40,3% στο FluTreo έναντι 31,3% στις άλλες μεταμοσχεύσεις και 11,8% στη χημειοθεραπεία (p<0,001, Εικόνα 1A). Στην πολυπαραγοντική ανάλυση, η επίτευξη πλήρους ύφεσης (p<0,001) και η θεραπεία με FluTreo (p<0,001) συσχετίστηκαν με βελτιωμένη επιβίωση, ανεξάρτητα της ηλικίας και του κυτταρογενετικού κινδύνου. Η τετραετής επιβίωση ελεύθερης νόσου ήταν 32,3% στο FluTreo, έναντι 29,3% στις άλλες μεταμοσχεύσεις και 10,2% στη χημειοθεραπεία (p<0,001, Εικόνα 1Β). Μεταξύ FluTreo και άλλων μεταμοσχεύσεων, δε βρέθηκε σημαντική διαφορά στη GVHD, υποτροπή και TRM. Η αθροιστική επίπτωση σοβαρής οξείας και χρόνιας GVHD ήταν 15,2% και 18,4% στους ασθενείς με FluTreo. Η τετραετής TRM έφτασε 30,4%, παρά τη συν-νοσηρότητα (διάμεσο HCT-CI 3, εύρος 0-7), την ηλικία, τα σχήματα χημειοθεραπείας (διάμεσος αριθμός 4, εύρος 3-6) και τη χρήση κυρίως μη συγγενών δοτών (13/19). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα δεδομένα πραγματικής πρακτικής της μελέτης μας επιβεβαιώνουν ότι η μεταμόσχευση με FluTreo προσφέρει δυνατότητα ίασης σε ασθενείς με δευτεροπαθή ΟΜΛ, επεκτείνοντας τη δεξαμενή των υποψήφιων ασθενών προς μεταμόσχευση με παρόμοια αποτελεσματικότητα και ασφάλεια. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί η σημασία της επίτευξης πλήρους ύφεσης με τα εντατικοποιημένα χημειοθεραπευτικά σχήματα. Η επιλογή της μεταμόσχευσης στον ειδικό αυτό πληθυσμό μεγαλύτερης ηλικίας και αυξημένης συν-νοσηρότητας αξίζει να αναθεωρηθεί.