Πρωτοπαθή υψηλού βαθμού σαρκώματα των οστών: Αναδρομική μελέτη ενός Κέντρου

Τα υψηλού βαθμού σαρκώματα των οστών, εξαιρουμένου του Ewing και του οστεοσαρκώματος, περιλαμβάνουν υποτύπους, όπως τα χονδρογενή και σπανιότερους όπως το αδιαφοροποίητο πλειόμορφο σάρκωμα (UPS) και το λειομυοσάρκωμα (LMS). Ενώ η R0 εκτομή παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος για την τοπική νόσο, ο ρόλος της χημειοθεραπείας παραμένει αβέβαιος, με τις πρακτικές να ποικίλλουν μεταξύ πρωτοκόλλων θεραπείας οστεοσαρκώματος και STS.

Η μελέτη στοχεύει στην ανάλυση των χαρακτηριστικών αυτής της ομάδας ασθενών, ενισχύοντας την κατανόησή μας για αυτή.

Συλλέξαμε και αναλύσαμε αναδρομικά δεδομένα από τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία στο Fondazione IRCCS Istituto Nazionale dei Tumori στο Μιλάνο της Ιταλίας από το 2013. Η ανάλυση επιβίωσης διεξήχθη χρησιμοποιώντας τη μέθοδο Kaplan-Meier.

Μεταξύ των 21 ασθενών που εντοπίστηκαν (15 άνδρες, 6 γυναίκες, διάμεση ηλικία 48 έτη), 17 παρουσιάστηκαν με εντοπισμένη και 4 με μεταστατική νόσο. Το μηριαίο οστό αναδείχθηκε η συχνότερη πρωτοπαθής εστία (48%). Οι υπότυποι περιελάμβαναν UPS (10), συμβατικό χονδροσάρκωμα (4), LMS (3), αποδιαφοροποιημένο χονδροσάρκωμα (3) και κακοήθη γιγαντοκυτταρικό όγκο των οστών (1). 18 ασθενείς υπεβλήθησαν σε πολλαπλούς χειρισμούς, ενώ 3 μόνο σε χειρουργείο. Η ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία αξιολογήθηκε σε 9 ασθενείς: ORR 33% με 1 CR, 2 PR, 3 SD και 3 PD, υπό ανθρακυκλίνη/ιφοσφαμίδη (8) και MAP (1). 3/10 ασθενείς στο νεοεπικουρικό και 1/6 στο προχωρημένο στάδιο ανταποκρίθηκαν σε σχήματα με ανθρακυκλίνη, ενώ ένας ασθενής με LMS ανταποκρίθηκε στο gemcitabine. Οι ασθενείς με εντοπισμένη νόσο εμφάνισαν 5ετές OS 70%, ενώ η διάμεση συνολική επιβίωση στην προχωρημένη ήταν 13 μήνες.

Αυτή η ανάλυση δεν αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα τον σημαντικό ρόλο της περιεγχειρητικής χημειοθεραπείας στη διαχείριση αυτών των όγκων. Αν και μικρή σειρά, τα αποτελέσματα επιβίωσης ήταν συγκρίσιμα με εκείνα σειρών που αντιμετωπίστηκαν με πρωτόκολλα οστεοσαρκώματος, εγείροντας σκέψεις πιθανής υπερθεραπείας. Απαιτούνται προοπτικά δεδομένα βάσει υποτύπων για να διευκρινιστεί εάν τα πρωτόκολλα οστεοσαρκώματος μπορεί να είναι υπερβολικά για ορισμένους ασθενείς εντός αυτής της ετερογενούς κοόρτης.