ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΥΑΣΘΕΝΕΙΑΣ GRAVIS ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΟΥΡΟΘΗΛΙΑΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΕΞΩΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

Εισαγωγή: Οι αναστολείς σημείων ανοσολογικού ελέγχου έχουν μεταβάλλει το θεραπευτικό τοπίο στην αντιμετώπιση του μεταστατικού καρκίνου ωστόσο δεν στερούνται ανεπιθύμητων ενεργειών. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με το νευρολογικό σύστημα, αν και σπάνιες (<1%), είναι δυνητικά απειλητικές για τη ζωή και αφορούν κυρίως τη μυασθένεια Gravis, τη μυοσίτιδα, το μυασθενικό σύνδρομο, και το σύνδρομο Guillain-Barré.

Σκοπός: Η παρουσίαση ενός ενδιαφέροντος περιστατικού με μυασθένεια Gravis ως απότοκο της χορήγησης avelumab που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με στενή παρακολούθηση και υποστήριξη.

Παρουσίαση περιστατικού: Πρόκειται για ασθενή 84 ετών με ιστορικό υποθυροειδισμού και διάγνωση μεταστατικού καρκινώματος ουροθηλίου το 2021. Η ασθενής έλαβε θεραπεία πρώτης γραμμής με 6κύκλους καρβοπλατίνης-γεμσιταμπίνης, εμφάνισε ανταπόκριση και κατόπιν ετέθη σε συντήρηση με avelumab. Τον 07/23, μετά την τέταρτη δόση (8εβδομάδες μετά την έναρξη ανοσοθεραπείας), η ασθενής παρουσίασε βλεφαρόπτωση, διπλωπία, γενικευμένη μυϊκή αδυναμία, κόπωση και συμπτώματα από το αυτόνομο νευρικό σύστημα (ορθοστατική υπόταση, λιποθυμικό επεισόδιο). Οι τιμές της CPΚ ήταν φυσιολογικές, όπως και ο λοιπός εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος. Η ανοσοθεραπεία διεκόπη μόνιμα και ετέθη η διάγνωση της σοβαρής μυασθένειας βαθμού 3. Η ασθενής υπό στενή παρακολούθηση έλαβε θεραπεία με κορτικοστεροειδή και νεοστιγμίνη με σταδιακή ύφεση της συμπτωματολογίας της σε χρονικό διάστημα δύο περίπου μηνών, χωρίς να απαιτηθεί ενδονοσομειακή υποστήριξη. Η ασθενής λόγω προόδου νόσου προχώρησε σε νέα γραμμή θεραπείας με enfortumab vedotin τον 01/2023, την οποία λαμβάνει έκτοτε με σταθεροποίηση της νόσου της και σχετικά καλή ανοχή, πλην εμφάνισης περιφερικής νευροπάθειας βαθμού 2.

Συμπεράσματα: Η εμφάνιση μυασθένειας Gravis μετά από Avelumab, όπως συνέβη στην ασθενή μας, αποτελεί μια σπάνια κλινική εκδήλωση με μεγάλη νοσηρότητα και θνητότητα που απαιτεί εγρήγορση και υψηλή υποψία από τον ογκολόγο για την έγκαιρη διάγνωση και τη βέλτιστη αντιμετώπιση της.