Εισαγωγή: Το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης για τον NSCLC εκτιμάται στο 6,1%,ενώ οι στοχεύουσες θεραπείες για τις αναδιατάξεις της αναπλαστικής κινάσης του λεμφώματος (ALK), έχoυν αυξήσει δραματικά την πρόγνωση αυτών των ασθενών στα 5-7 έτη. Ωστόσο, υπάρχουν δερματολογικές τοξικότητες που μπορεί να προκύψουν από τη χρήση ALK αναστολέων(ALKi), που είναι σπάνιες ή υπο-εκτιμώνται ενώ τα πιο σοβαρά συμβάντα τείνουν να περιορίζονται σε αναφορές περιστατικών, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών δερματικών εξανθημάτων, πολύμορφου ερυθήματος, φωτοδερματίτιδας και περιπτώσεων τοξικής επιδερμικής νεκρόλυσης.

Σκοπός: Η παρουσίαση ασθενούς με μεταστατικό NSCLCa με ALK αναδιάταξη, στην οποία χορηγήθηκε Lorlatinib/ALKi 3ης γενιάς, μετά από την εκδήλωση παρατεταμένης δερματολογικής τοξικότητας στην χορήγηση Brigatinib-ALKi 2ης γενιάς.

Μέθοδοι: Πρόκειται για γυναίκα ασθενή 59 ετών με NSCLCa με denovo δευτεροπαθείς πνευμονικές και οστικές μεταστάσεις. To NGS ανέδειξε ΑLK αναδιάταξη και έκφραση PDL-1>50%.

Αποτελέσματα: Η ασθενής ετέθη σε θεραπεία 1ης γραμμής με Brigatinib. Μετά από 3μήνες εμφάνισε παγκρεατική αντίδραση grade 2, καθώς και φωτοευαίσθητο εξάνθημα προσώπου, κορμού και άνω άκρων. Μετά από συντηρητική αντιμετώπιση και προσωρινή διακοπή του Brigatinib βελτιώθηκε, αλλά με την επανέναρξή του σε μειωμένη δόση το εξάνθημα αναζωπυρώθηκε, οδηγώντας στην παρατεταμένη λήψη υψηλών δόσεων κορτικοστεροειδών και αντιϊσταμινικών. Αποφασίσθηκε αλλαγή σε Lorlatinib, παρά την εξαιρετική απεικονιστική ανταπόκριση (CR οστικής νόσου και >50% PR πνευμονικών εστιών).Μετά από 5 μήνες εμφάνισε ήπια αύξηση στις αλλοιώσεις στον ΑΡ πνεύμονα (ΑΡ πύλη και άνω λοβός) για τις οποίες υπεβλήθη σε ακτινοχειρουργική, με ανταπόκριση 3 μήνες αργότερα. Η ασθενής εμφανίζει άριστη ανοχή στη θεραπεία, χωρίς καμία δερματολογική τοξικότητα.

Συμπεράσματα: Ο κάθε ALKi χαρακτηρίζεται από ένα ξεχωριστό προφίλ ασφάλειας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν επιλέγεται για τη θεραπεία ασθενών με ALK-θετικό NSCLC. Είναι απαραίτητο για τους Παθολόγους Ογκολόγους να είναι εξοικειωμένοι με τη διαφορετική τοξικότητα των στοχευουσών παραγόντων της ίδιας τάξης, και τη διαχείριση των παρενεργειών τους έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βέλτιστη αντιμετώπιση των ασθενών με την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Abstract ID
AA029

Συγγραφέας