Εισαγωγή: Τα microRNAs αντιπροσωπεύουν έναν υποτύπο non-coding RNA που αναστέλλει την έκφραση γονιδίων σε μετα-μεταγραφικό επίπεδο. Η ανώμαλη έκφραση και λειτουργία τους σχετίζονται με πολλά νεοπλάσματα, όπως ο μεταστατικός καρκίνος παχέος εντέρου (mCRC). Ο mCRC αποτελεί την 2η αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως και παρά την εισαγωγή νέων θεραπευτικών επιλογών, η χημειοθεραπεία παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της αντιμετώπισής του.

Σκοπός: Η διερεύνηση της διακύμανσης των προφίλ έκφρασης των κυκλοφορούντων miRNAs εν συγκρίσει με την ανταπόκριση στη θεραπεία με βάση την ιρινοτεκάνη στον mCRC και η μελέτη πιθανών γονιδίων-στόχων και μοριακών λειτουργιών μέσω της ανάλυσης γονιδιακής οντολογίας (gene ontology analysis).

Μέθοδοι: Εξετάστηκαν δείγματα περιφερικού αίματος από 95 ασθενείς με mCRC που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με ιρινοτεκάνη. Η έκφραση των miRNAs αξιολογήθηκε με το NucleoSpin miRNA kit (Machnery-Nagel, Germany) και στη συνέχεια εφαρμόστηκαν προσεγγίσεις μηχανικής μάθησης.

Αποτελέσματα: Τα 10 miRNAs που εμφανίζουν αυξημένη έκφραση στην ομάδα των ασθενών που δεν ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία με ιρινοτεκάνη ήταν τα hsa-miR-181b-5p, hsa-miR-10b-5p, hsa-let-7f-5p, hsa-miR-181a-5p, hsa-miR-181d-5p, hsa-miR-301a-3p, hsa-miR-92a-3p, hsa-miR-155-5p, hsa-miR-30c-5p και hsa-let-7i-5p. Αντίθετα, τα 10 miRNAs που παρουσιάζουν μειωμένη έκφραση ήταν τα hsa-let-7d-5p, hsa-let-7c-5p, hsa-miR-215-5p, hsa-miR-143-3p, hsa-let-7a-5p, hsa- miR-10a-5p, hsa-miR-142-5p, hsa-miR-148a-3p, hsa-miR-122-5p και hsa-miR-17-5p. Η ανάλυση γονιδιακής οντολογίας στη μελέτη μας εντόπισε μοριακές λειτουργίες που σχετίζονται με γονίδια-στόχους όπως η δέσμευση καντχερίνης, η διαμόρφωση των μορίων κυτταρικής προσκόλλησης (CAMs) και η συν-ρύθμιση της μεταγραφής που πιθανώς επεξηγούν τoυς μηχανισμούς εμφάνισης αντίστασης στην ιρινοτεκάνη στον mCRC.

Συμπεράσματα: Η ανοδική ρύθμιση των microRNAs στην οικογένεια miR-181 και η προς τα κάτω ρύθμιση της οικογένειας let-7 φαίνεται να σχετίζονται προγνωστικά με τη μη ανταπόκριση στη θεραπεία με ιρινοτεκάνη. Τα αποτελέσματά μας είναι σύμφωνα με την υπάρχουσα βιβλιογραφία που υποστηρίζει ότι η εκτροπή του επιγενετικού μηχανισμού σχετίζεται με αντίσταση στη θεραπεία. Η επιβεβαίωση των ανωτέρω ευρημάτων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά στην εφαρμογή ιατρικής ακριβείας στο κλινικό περιβάλλον.

Abstract ID
AA050

Συγγραφέας