ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΔΙΑΧΥΤΟ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΚΟ ΓΛΟΙΩΜΑ ΜΕ ΕΞΩΚΡΑΝΙΕΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Εισαγωγή: Το διάχυτο ημισφαιρικό γλοίωμα με τη μετάλλαξη Η3 G34R του γονιδίου H3-3A έχει αναγνωριστεί τα τελευταία χρόνια ως διακριτός τύπος όγκου εγκεφάλου με ιστολογικά χαρακτηριστικά υψηλόβαθμης κακοηθείας και εμφάνιση κυρίως στις παιδικές ηλικίες. Οι εξωκράνιες μεταστάσεις από όγκους εγκεφάλου περιγράφονται εξαιρετικά σπάνια, με μόλις 1 περίπτωση να αφορά ασθενή με διάχυτο ημισφαιρικό γλοίωμα. Η ανταπόκριση των όγκων αυτών στην ανοσοθεραπεία παραμένει αδιευκρίνιστη.

Σκοπός: Η περιγραφή της κλινικής πορείας νέου ενήλικα ασθενή με διάχυτο ημισφαιρικό γλοίωμα (θετικό στη μετάλλαξη Η3 G34R) και εξωκράνιες μεταστάσεις που έλαβε ανοσοθεραπεία με βάση την ύπαρξη υψηλού φορτίου μεταλλαγών (ΤΜΒ high).

Μέθοδοι και Αποτελέσματα: Άρρεν ασθενής ηλικίας 19 ετών υποβάλλεται μετά από επεισόδιο αριστερής ημιπάρεσης σε μερική εκτομή εξεργασίας δεξιού μετωπιαίου λοβού. Η ιστολογική εξέταση αναδεικνύει πρωτοπαθές γλοιακό νεόπλασμα εγκεφάλου με high grade ιστολογικά χαρακτηριστικά, και ανοσοϊστοχημικά ευρήματα Histone H3.3 mutant και IDH wild type, με τα οποία κατηγοριοποιείται ως Διάχυτο Ημισφαιρικό Γλοίωμα H3 G34-mutant (συμφώνως τελευταίας ταξινόμησης WHO). Ακολούθησε ακτινοβόληση εγκεφάλου (συνολική δόση 60 Gy) ταυτόχρονα με χημειοθεραπεία (τεμοζολομίδη) και στη συνέχεια συμπληρωματική χορήγηση τεμοζολομίδης. Κατά τη διάρκεια του 4ου κύκλου χημειοθεραπείας, ο ασθενής παρουσιάζει επιδείνωση με εμφάνιση εξωκράνιων μεταστάσεων στους λεμφαδένες τραχήλου και μεσοθωρακίου, ευμεγέθη εξεργασία ΑΡ κάτω πνευμονικού λοβού και συμπτωματική οστική μετάσταση στον Α2 σπόνδυλο. Η επιδείνωση επιβεβαιώθηκε ιστολογικά από βιοψίες πνευμονικής μάζας και μεσοθωρακικών λεμφαδένων. Υποβλήθηκε σε σπονδυλοδεσία ΑΜΣΣ. Ο μοριακός έλεγχος της νόσου ανέδειξε υψηλό συνολικό φορτίο μεταλλαγών (11.52 Muts/MB) και ο ασθενής τέθηκε σε ανοσοθεραπεία με pembrolizumab. Έχει λάβει 9 κύκλους θεραπείας, με καθολική πλήρη ανταπόκριση της νόσου (ενδο- και εξωκράνιες εντοπίσεις).

Συμπεράσματα: Η ταξινόμηση κατά WHO των όγκων εγκεφάλου με βάση ανοσοϊστοχημικό έλεγχο είναι απαραίτητη για την υποκατηγοριοποίησή τους. Η εμφάνιση εξωκράνιων μεταστάσεων αποτελεί εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή της νόσου. Η γονιδιακή υποτύπωση μπορεί να οδηγήσει στη χορήγηση θεραπειών με βάση τον ειδικό προβλεπτικό βιοδείκτη ανεξαρτήτως πρωτοπαθούς εστίας.