ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ SIRT(SELECTIVE INTERNAL RADIATION THERAPY) ΣΕ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Εισαγωγή: Η μέθοδος SIRT αποτελεί μια κατηγορία ραδιοεμβολισμού, στην οποία χορηγείται εκλεκτικά το ραδιοϊσότοπο ύττριο (Υ-90) σε πρωτοπαθείς ή δευτεροπαθείς όγκους του ήπατος. Έχει αποδειχθεί αποτελεσματική τόσο σε μη χειρουργήσιμο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, όσο και σε ηπατικές μεταστάσεις από καρκίνο παχέος εντέρου. Το νοσοκομείο μας αποτελεί ένα από τα περιορισμένα ελληνικά κέντρα όπου πραγματοποιείται η παραπάνω μέθοδος.

Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική μελέτη καταγραφής των περιστατικών που υπεβλήθησαν στη μέθοδο SIRT. Η μέθοδος αυτή πραγματοποιείται σε δύο συνεδρίες, εκ των οποίων η πρώτη είναι συνεδρία σχεδιασμού και η δεύτερη η συνεδρία χορήγησης του Υ-90.

Σκοπός: Η ανάδειξη του ρόλου της μεθόδου SIRT στην κλινική πράξη, καταγράφοντας τα αποτελέσματα αυτής βάσει των επιμέρους χαρακτηριστικών των ασθενών και τις ανεπιθύμητες ενέργειες.

Αποτελέσματα: Συνολικά αξιολογήθηκαν με τη συνεδρία σχεδιασμού 51 ασθενείς, εκ των οποίων 33 κρίθηκαν κατάλληλοι για την εφαρμογή της μεθόδου θεραπείας SIRT. Οι ασθενείς αυτοί είχαν μέση ηλικία τα 69 έτη, με το μεγαλύτερο ποσοστό (73%) να είναι άρρενες. Η πλειοψηφία των περιστατικών αφορούσε την αντιμετώπιση ηπατικών μεταστάσεων σε καρκίνο παχέος εντέρου στο πλαίσιο ολιγομεταστατικής νόσου και τη θεραπεία ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, με ποσοστά 52% και 18% αντιστοίχως. Το 67% είχαν πλήρη ανταπόκριση μέχρι τώρα στο τακτικό follow-up, ενώ το 15% χρειάστηκε 2^η χορήγηση Υ-90 λόγω μερικής ανταπόκρισης. Αναφορικά με τις ανεπιθύμητες ενέργειες, ένας ασθενής χρειάστηκε νοσηλεία μίας ημέρας λόγω κοιλιακού άλγους και δύο ασθενείς παρουσίασαν μετακτινική ηπατίτιδα. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά με σταδιακή κλινική βελτίωση των ασθενών.

Συμπεράσματα: Ο ραδιοεμβολισμός αποτελεί μια εναλλακτική επιλογή στην αντιμετώπιση ηπατικών όγκων με καλά ποσοστά ανταπόκρισης και χαμηλό ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών στην παρούσα μελέτη, αποτελέσματα που ανακύπτουν και από τη διεθνή βιβλιογραφία. Καταλήγοντας, είναι απαραίτητο να τονιστεί η αξία της διεπιστημονικής προσέγγισης, με τη διερεύνηση της συμβολής των υπόλοιπων ειδικοτήτων στην κλινική πρακτική.