ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ «ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΟ».

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του πνεύμονα κατατάσσεται ως η 2^η πιο συχνά διαγνωσμένη κακοήθεια, ενώ αποτελεί 1^η αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Η πρόληψη, η έγκαιρη διάγνωση, η θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα και η φροντίδα των ασθενών βελτιώνονται συνεχώς, ωστόσο παραμένει αμφίβολο εάν αυτό ισχύει εξίσου για όλες τις κοινωνικο-οικονομικές ομάδες.

Μέθοδοι: Συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας μέσω των πλατφορμών Pubmed και Google Scholar. Λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν: lung cancer; socioeconomic status; education; incidence; prognosis; stigma.

Σκοπός: Η ανάδειξη των κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων ως αρνητικός προγνωστικός παράγοντας τόσο σε σχέση με την ενημέρωση, την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση της νόσου, όσο και με τη θεραπεία και την τελική έκβαση των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα και κατ’ επέκταση η προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κοινού και των θεσμικών φορέων μέσω της εκστρατείας ενημέρωσης «Προσοχή στο Κενό» της Ελληνικής Εταιρείας Καρκίνου Πνεύμονα (ΕΛΕΚΑΠ).

Αποτελέσματα: Ένας βασικός παράγοντας που συμβάλλει στη χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση είναι το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο καθώς συσχετίζεται συχνά με διάφορους επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως κακές καπνιστικές συνήθειες, ανθυγιεινός τρόπος ζωής, περιβαλλοντικά υποβαθμισμένες γειτονιές, επιβλαβή και χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα, άγχος, χαμηλή συμμετοχή σε screening προγράμματα, έλλειψη ασφαλιστικής κάλυψης και γενετικός-οικογενειακός αυξημένος κίνδυνος, που οδηγούν σε μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα και συχνά σε πιο προχωρημένο στάδιο. Οι διαφορές σχετικά με τη φροντίδα του καρκίνου του πνεύμονα ενισχύονται περαιτέρω από το στίγμα του καπνιστή.

Συμπεράσματα: Σήμερα είναι καλά τεκμηριωμένο, ότι υπάρχουν κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα, τον προ συμπτωματικό έλεγχο, την αποτελεσματική θεραπεία, τη συνολική επιβίωση και την πρόγνωση. Είναι σημαντικό να ξεκινήσουν κεντρικές δράσεις για τον περιορισμό των ανισοτήτων στη φροντίδα και τη θεραπεία των κοινωνικο-οικονομικά ευάλωτων και υψηλού κινδύνου συνανθρώπων μας και να αποτελέσουν προτεραιότητα, όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.