ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η κακοήθης εξαλλαγή ενδομητρίωσης είναι εξαιρετικά σπάνια οντότητα(0.3%-1%). Ασθενής, 49 ετών, παραπέμφθηκε για ακτινοθεραπεία διάσωσης, με υποτροπή σε δεξιό λαγόνιο και βουβωνικό λεμφαδένα.

ΣΚΟΠΟΣ: Η ασφαλής και αποτελεσματική χορήγηση ακτινοθεραπείας, σε κακοήθη εξαλλαγή ενδομητρίωσης

ΜΕΘΟΔΟΙ: Ασθενής παρουσίασε κακοήθη ενδομητρίωση, σε έδαφος καισαρικής τομής. Η νόσος αφαιρέθηκε χειρουργικά, με ιστολογική «Διαυγοκυτταρικού Ca, Grade III, σε έδαφος ενδομητρίωσης, με διήθηση γραμμωτού μυός και LVSI(+)». Χορηγήθηκε επικουρική χημειοθεραπεία. Σε PET-CT διαπιστώθηκε υποτροπή σε δεξιό έξω λαγόνιο και δεξιό βουβωνικό λεμφαδένα. FNA επιβεβαίωσε τη νόσο. Τυφλές βιοψίες ενδομητρίου ήταν αρνητικές για κακοήθεια στη μήτρα. Χειρουργική εξαίρεση της υποτροπής, κατέστη ανέφικτη. Με απόφαση Ογκολογικού Συμβουλίου, η ασθενής παραπέμφθηκε για ακτινοθεραπεία. Αξονική σχεδιασμού πραγματοποιήθηκε σε ύπτια θέση. Χρησιμοποιήθηκε σύστημα σχεδιασμού Monaco TPS5.51. Έγινε σύντηξη(fusion) με προεγχειρητική μαγνητική άνω-κάτω κοιλίας που διαπίστωνε την αρχική νόσο,και ΡΕΤ-CT, που επιβεβαίωνε την υποτροπή. Σχεδιάστηκαν υπό καθοδήγηση ΡΕΤ, οι παθολογικοί λεμφαδένες(GTV) και υπό καθοδήγηση της μαγνητικής, η κοίτη του αρχικού όγκου, οι λαγόνιοι, οι βουβωνικοί λεμφαδένες και η μήτρα, ως υποκλινικός όγκος-στόχος(CTV). Το κλινικό μέγεθος του όγκου(PTV) διαμορφώθηκε με επέκταση του CTV κατά 1cm. Όργανα σε κίνδυνο (organs at risks-OARs) ορίστηκαν η ουροδόχος κύστη, το ορθό, το έντερο, τα ισχία.Για προστασία των OARs χρησιμοποιήθηκαν κριτήρια QUANTEC 2010. Πραγματοποιήθηκε τοξοειδής ακτινοθεραπεία διαμορφούμενης έντασης(VMAT), με συμμετοχή τριών τόξων. Στους βουβωνικούς λεμφαδένες χορηγήθηκε δόση όγκου-στόχου 45Gy/1.8Gy. Στους λαγόνιους λεμφαδένες και στη μήτρα με τα έσω γεννητικά όργανα, χορηγήθηκε δόση 50.4Gy. Στους παθολογικούςλεμφαδένες, σύμφωνα με το ΡΕΤ, χορηγήθηκε δόση 59.4Gy. Επιβεβαίωση της θεραπείας VMAT έγινε με λογισμικό SunCheck, λαμβάνοντας εικόνες με ανιχνευτή EPID και αρχεία καταγραφής από τον γραμμικό επιταχυντή, με κριτήρια 95%/3%/2mm/10%, πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ασθενής παρουσίασε τοξικότητα από το γαστρεντερικό Grade I-II. Σε PET-CT, τρεις μήνες μετά, ήταν ελεύθερη νόσου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ακτινοθεραπεία κακοήθους ενδομητρίωσης, επιτυγχάνεται με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα, με τις σύγχρονες τεχνικές ακτινοθεραπείας.

Abstract ID
AA004

Συγγραφέας