Εισαγωγή: την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην θεραπεία του μεταστατικού μελανώματος (ΜΜ) με ανοσοθεραπεια μέσω check-point inhibitors αλλά και με θεραπείες που στοχεύουν το MAPK μονοπάτι. Παράλληλα έχουν δοκιμαστεί mRNA εμβόλια κατά του μελανώματος, που προκάλεσαν ανοσιακή απάντηση, πλην όμως βραχύβια και με πενιχρά κλινικά αποτελέσματα.

Σκοπός: η παρουσίαση ενός σπάνιου περιστατικού ανταπόκρισης δερματικών κασι υποδόριων μεταστάσεων ΜΜ μετά την λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου mRNA SARS-CoV-2, σε μία πολυθεραπευμένη (με στοχευμένη θεραπεία, ανοσοθεραπεία και χημειοθεραπεία) ασθενή 72 ετών.

Περιστατικό: μία ημέρα μετά την λήψη του εμβολίου τα δερματικά οζίδια άρχισαν προοδευτικά να αλγούν με αυξανόμενη έvταση, απαιτώντας ισχυρή αναλγησία. Παράλληλα παρουσίασαν σημαντική μείωση του μεγέθους των, που πέραν της κλινικής παρατήρησης η σμίκρυνση επιβεβαιώθη και υπερηχογραφικά. Μέρες αργότερα ένα σμικρυνθέν οζιδιο εξαιρέθηκε χειρουργικά και εξετάσθηκε ιστολογικά σε σύγκριση με παθολογοανατομική εικόνα άλλου οζιδίου που είχε αφαιρεθεί προ ολίγων μηνών. Επιβεβαιώθη το μελάνωμα, πλην όμως η ιστολογική εικόνα του εξαιρεθέντος οζιδίου διέφερε λόγω της παντελούς απουσίας διηθούντων λεμφοκυττάρων (infiltrating lymphocytes) στο μικροπεριβάλλον του όγκου.

Συζήτηση: η έλλειψη λεμφοκυττάρων αποτέλεσε μή αναμενόμενο εύρημα που κάνει δύσκολα κατανοητό το φαινόμενο. Ως εκ τούτου, άλλοι μηχανισμοί, πέραν της λεμφοκυτταρικής διήθησης, είναι πιθανοί για την εξήγηση της ανοσολογικής ανταπόκρισης στο mRNA SARS-CoV-2 εμβόλιο.Είναι πιθανή αντικαρκινική – αποπτωτική δράση μέσω διέγερσης των Tol Like Receptors 3, 7 και 8 και του μονοπατιού του nuclear factor kappa-light-chain-enhancer ενεργοποιημένων λεμφοκυττάρων που προκαλούν την δράση μη λεμφολυτικών ανοσοδραστικών κυττάρων.

Συμπέρασμα: το φαινόμενο αξίζει προσοχής και αν παρατηρηθεί και σε άλλους ασθενείς, μπορεί να οδηγήσει σε προσωποποιημένα mRNA εμβόλια που θα ενσωματώνουν στοιχεία του όγκου του ασθενούς.

Abstract ID
AA-11

Συγγραφέας