ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΟΧΕΥΟΥΣΑΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ TRASTUZUMAB-DERUXTECAN ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΜΜΚΠ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΣΤΟ HER-2 ΓΟΝΙΔΙΟ

Εισαγωγή: Μεταλλάξεις στο γονίδιο του υποδοχέα του ανθρώπινου επιδερμιδικού αυξητικού παράγοντα (HER-2/ERBB2) ευθύνονται για το 1-3% των μη μικροκυτταρικών καρκίνων πνεύμονα (ΜΜΚΠ), αφορούν τους μη καπνιστές, με υπεροχή του γυναικείου φύλου και έχουν πτωχή πρόγνωση. Οι ασθενείς αυτοί αντιμετωπίζονται συνήθως με χημειοθεραπεία ή συνδυασμό χημειο-ανοσοθεραπείας, επιλογές οι οποίες εμφανίζουν συνήθως μειωμένη αποτελεσματικότητα. Το Trastuzumab-Deruxtecan αποτελεί συζευγμένο μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι του HER-2 υποδοχέα με αναστολέα τοποισομεράσης I. Βάσει των αποτελεσμάτων της μελέτης DESTINY- Lung01, αποφασίστηκε η χορήγηση Trastuzumab-Deruxtecan σε ασθενή με ΜΜΚΠ και μετάλλαξη στο HER-2 γονίδιο, ως 2^ης γραμμής θεραπεία.

Σκοπός: Χορήγηση στοχεύουσας θεραπείας σε ασθενή με ΜΜΚΠ και οδηγό μετάλλαξη στο γονίδιο HER-2 μετά από αποτυχία σε χημειοθεραπεία 1ης γραμμής.

Μέθοδοι: Η ασθενής μας διαγνώστηκε τον Ιούνιο του 2021 με αδενοκαρκίνωμα πνεύμονα σταδίου IV (AJCC, 8^th ed.) με αμφοτερόπλευρες πνευμονικές εντοπίσεις. Ο ανοσοϊστοχημικός έλεγχος ανέδειξε PD-L1 TPS 0% ενώ ο έλεγχος με DNA και RNA NGS panel ανέδειξε μετάλλαξη στο ERBB2 γονίδιο στο εξώνιο 20 (exon 20 c.2325_2326ins). Μετά από 1^ης γραμμής χημειοθεραπεία με τον συνδυασμό καρβοπλατίνας-πεμετρεξίδης, η ασθενής παρουσίασε πρόοδο νόσου στους πνεύμονες και το ήπαρ. Ακολούθως έλαβε Trastuzumab-Deruxtecan σε δοσολογία 6,4 mg/kg για ενδοφλέβια έγχυση σε κύκλους των 21 ημερών.

Αποτελέσματα: Η ασθενής έχει λάβει συνολικά 3 κύκλους Trastuzumab-Deruxtecan από τον Δεκέμβριο του 2021 έως και τον Φεβρουάριο 2022. Ο επανέλεγχος στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα ανέδειξε σημαντική κλινική βελτίωση και ανταπόκριση της νόσου τόσο στον πνεύμονα όσο και στο ήπαρ, ενώ η ίδια παρουσιάζει άριστη ανοχή στη θεραπεία. Η ασθενής δεν εμφάνισε την ιδιαίτερη παρενέργεια της πνευμονίτιδας.

Συμπεράσματα: Είναι ιδιαιτέρως σημαντική η διερεύνηση στοχευουσών μεταλλάξεων σε ασθενείς με ΜΜΚΠ, τόσο στην πρώτη όσο και σε μεταγενέστερη γραμμή προκειμένου να επιτευχθεί το μέγιστο θεραπευτικό όφελος στις διαφορετικές υποομάδες ασθενών.